1. liga kobiet. Elin Lindström, piłkarka Arini Resovii: Wiem, że przede mną długa droga, ale motywacji nie brakuje

Elin, przede wszystkim jak się czujesz?
Oczywiście jestem rozczarowana, że mój czas w Resovii skończył się zbyt wcześnie, bo przytrafiła mi się kontuzja, której leczenie niestety trochę trwa. Bardzo chciałam pomóc drużynie w walce o awans do ekstraligi.

Leczenie urazu przebiega dobrze?
Tak, chodziłam na rehabilitację w Mielcu, bardzo pomógł mi Łukasz Opalacz. Jeśli miałabym wybierać, chciałabym, żeby on pomagał mi przez cały czas mojej rehabilitacji.

Wiedziałaś od samego początku, że to będzie tak poważna kontuzja?
W zasadzie tak, zrozumiałam to natychmiastowo. Jednak z drugiej strony, to wszystko stało się tak łatwo... Biegłam i coś po prostu strzeliło w moim kolanie. Nie było żadnego kontaktu z inną zawodniczką - ja po prostu biegłam. Chociaż od samego początku czułam, że to właśnie mogą być więzadła, to jednak do samego końca wierzyłam, iż może okaże się, że to jednak coś innego.

Wiesz, kiedy będziesz w stanie wrócić na boisko?
Mam nadzieję, że uda się wrócić w listopadzie. Lekarz powiedział mi, że najwcześniej może to nastąpić siedem miesięcy po operacji, więc oczywiście teraz mam właśnie taki cel. Wiem, że przede mną długa droga, ale mam dobre podejście do pracy i będę na to bardzo ciężko pracowała.

Chciałabyś zostać w Resovii na kolejny sezon?
Jeśli byłaby taka opcja, to pewnie, że tak. Bardzo dobrze czułam się w rzeszowskim klubie, ale chciałabym również zagrać na wyższym poziomie, więc gdyby Resovia awansowała, to byłoby idealnie (śmiech).

Mimo kontuzji często bywałaś na meczach Resovii. Ciężko było ci oglądać grę koleżanek wiedząc, że nie możesz im pomóc?
Nie, to nie było dla mnie trudne. Zaakceptowałam sytuację, w której się znalazłam. Myśl o powrocie do piłki pomaga mi znaleźć motywację do pracy podczas rehabilitacji.

Czyli tęsknisz za piłką?
Pewnie, bardzo. To bardzo ważna część mojego życia.