1 liga kobiet. Wiktoria Aumiller, nowa piłkarka Resovii: Chcę ponownie awansować

Jak to się stało, że trafiłaś́ do Resovii?
Do Resovii trafiłam po rozmowach z trenerem Szurgocińskim. Przedstawił mi plan na nowy sezon, pokazał, czym dysponuje Resovia oraz jakie warunki zapewnia klub. Wszystko jest na bardzo profesjonalnym poziomie.

Przenosisz się do Rzeszowa?
Tak, od lipca będę mieszkać w Rzeszowie.

Znasz niektóre ze swych nowych koleżanek klubowych?
Niestety nie znam, dopiero się poznajemy. Wszystko przed nami.

Przychodzisz do Rzeszowa, by pomóc w awansie, więc od początku wymagania pewnie będą̨ spore - to dodatkowo motywuje?
Mnie motywuje każdy kolejny mecz, żeby go wygrać i pokazać się z jak najlepszej strony.

W zeszłym sezonie grałaś w Ekstralidze - jesteś zadowolona ze swojej gry?
Nigdy nie jestem do końca zadowolona - zawsze jest coś co można poprawić, zrobić lepiej. Zawsze czuję niedosyt - taka już jestem.

Nie chciałaś pozostać na najwyższym poziomie rozgrywkowym?
Miałam taką możliwość, ale postawiłam na Resovię. Pamiętam uczucie, jakie towarzyszyło mi przy wywalczeniu awansu do Ekstraligi i teraz chciałabym to powtórzyć.

Masz na swoim koncie sporo sukcesów w futsalu. Wolisz odmianę piłki na hali czy na trawie?
Zdecydowanie trawa mi bardziej odpowiada. Może dlatego, że nie jestem typowo technicznym zawodnikiem, a hala tego wymaga.

Tych osiągnięć było już̇ naprawdę całkiem sporo - które cenisz sobie najbardziej?
Srebrny medal olimpijski. Wiem, ile wyrzeczeń mnie i drużynę kosztował i wiem, jak dużo pracy włożyliśmy mimo przegranego finału. Jestem dumna z tego osiągnięcia.

Łatwo jest ci się przestawić z gry opartej na zasadach dla słabosłyszących na te ekstraligowe czy 1-ligowe? Są jakieś wyraźne różnice np. w komunikacji?
Różnica w zasadach jest taka, że sędzia główny trzyma w ręce chorągiewkę żeby zasygnalizować przewinienie, przerwanie gry itp. A tak wszystko odbywa się na tych samych zasadach. Dla mnie jedyną przeszkodą jest komunikacja - zdarza się, że nie słyszę co trener krzyczy z ławki, a i czasem nie usłyszę koleżanki na boisku, która krzyczy „plecy” czy „podaj”.