70 lat Stali Rzeszów. Sekcje, które przegrały z wyczynem

Siatkówka kobiet i mężczyzn, szachy, tenis stołowy i ziemny, lekka atletyka, brydż sportowy przegrywały jedna po drugiej z wyczynem. Albo, jak siatkówki, z brakiem hal.

Siatkówka kobiet (1959 - 1971); potrafiły, ale nie miały gdzie grać!
Włodzimierza Kloczkowskiego i innych zapaleńców żeńskiej siatkówki do założenia sekcji zachęciło olbrzymie zainteresowanie tą dyscypliną podczas zakładowych spartakiad. Trenerem drużyny został Henryk Dąbowski. Sekcja szybko się rozwijała. W 1961 roku w rozgrywkach A klasy zajęła trzecie miejsce. Trzon zespołu stanowiły w tym okresie Aleksandra Południak, Joanna Głowiak, Stanisława Grata, Teresa Dąbrowska. Po rocznym pobycie w A klasie siatkarki: Maria Kalita, Janina Kasprowicz, Halina Ziomek, Bogumiła Dąbrowska, Renata Siorek, Halina Sikorska, Janina Haśko, Helena Pietrucha, Teresa Wójcik, Maria Adamiec, wywalczyły awans do ligi wojewódzkiej. Trzy zawodniczki Anna Kotula, Halina Sikorska i Helena Pietrucha otrzymały powołanie na zgrupowanie kadry Polski juniorek. W 1963 r. drużyna awansowała do ligi okręgowej, a juniorki zdobyły tytuł mistrzyń województwa. W latach 1968-1969 stal liczyła się w walce o mistrzostwo ligi międzywojewódzkiej. Szkoleniowcem zespołu był Kazimierz Obodyński. Funkcje kierowników pełnili Włodzimierz Kloczkowski, Jerzy Zajdel, Jan Kuś i Józef Osinko. Mimo dużego zainteresowania dyscypliną wśród uczennic rzeszowskich szkół, w 1973 r. zarząd klubu zadecydował o rozwiązaniu sekcji. Główny powód brak hali.

Siatkówka mężczyzn (1953-1958); tylko na szczeblu okręgu
Sekcja miała wielu zwolenników, cieszyła się wśród kibiców dużą popularnością, ale drużyna występowała wyłącznie w rozgrywkach klasy okręgowej i istniała pięć lat. Dlaczego tak krótko? Na jej przyszłości zaważył brak własnej hali. Trenerem zespołu był Wacław Łabędzki, a kierownikiem Józef Kozioł. Mimo tak krótkiego życiorysu i kłopotów, zespół spod znaku Stali stanowił całkiem ciekawą, wyrównaną ekipę. Zdobył nawet tytuł mistrza okręgu i otrzymał prawo walki o miejsce w II lidze, ale nieoczekiwanie podjęta została decyzja o rozwiązaniu sekcji. Podstawowymi zawodnikami byli: Jerzy Drożdż (był konstruktorem w WSK), Waldemar Gładzik (później był dyrektorem zakładu lotniczego w rzeszowskiej firmie), Marian Pietrucha, Roman Szpala, Jan Dul, Krzysztof Kawa, Wiesław Sipowicz i Edward Łysiak.

Tenis ziemny (1954-1971); mistrzowie klasy wojewódzkiej
Na kortach przy obecnej ulicy Niedzielskiego przygotowanych przez zawodników i działaczy sekcji, którzy wywodzili się najczęściej z grona pracowników WSK, rozgrywane były zawody o mistrzostwo klasy wojewódzkiej. Tenisiści Stali mieli w tej rywalizacji sporo do powiedzenia zdobywając tytuły mistrzowskie indywidualnie i drużynowo. Organizatorami sekcji skupiającej szerokie grono amatorów tenisa. Zespół mający w składzie utalentowanych zawodników, jak Elżbieta Rogowska, i Józef Semik, walczył, ale bez powodzenia o awans do II ligi. W rozgrywkach wyróżniali się także Janina Rogowska, Anna Olbromska, Czesław Schoentag, Andrzej Skwarczowski, Wacław Zięba. Sekcja funkcjonowała całkiem dobrze, ale nie została zakwalifikowana do działalności na poziomie wyczynowym i została rozwiązana.

Brydż sportowy (1965-1993) pojawiał się i... znikał
Sekcja ta była, jak fatamorgana; pojawiała się i znikała, by znów się pojawić. Założył ją w 1965 r. Józef Sikorski, a najdłużej szefował jej Idzi Proszowski, pracownik WSK. Trenerem był Zbigniew Ostaszewski. Sekcja najlepszy okres miała w latach 1985-1991, w rozgrywkach uczestniczyły dwie drużyny. W 1988 r. jedna z nich awansowała do II ligi, w której dwa lata później zajęła drugie miejsce i walczyła w barażach o awans do ekstraklasy. Próba dostania się do elity nie powiodła się, co więcej w 1991 r. drużyna została zdegradowana do klasy makroregionalnej, a w 1993. zarząd klubu podjął uchwałę o zawieszeniu przez nią działalności