Bez kóz można żyć

- Owszem, tak było przez kilka lat, ale przy kozach jest dużo pracy, a ja już mam 62 lata i siły nie te co dawniej. Trochę mi żal tych zwierzątek, ale muszę być realistą.

- Utrzymuje się Pan teraz tylko z wynajmowania pokoi?

- Generalnie tak, mam ponadto osiołki, które są prawdziwą atrakcją turystyczną. Niebawem skończę budowę stawu. Będzie można łowić ryby.

- Jest Pan już w Polsce blisko 10 lat. Zrealizował Pan swoje marzenia?

- Tak. Odnalazłem ciszę, bliskość przyrody i wewnętrzny spokój. Bieszczady okazały się najlepszym miejscem na świecie, dopiero teraz doceniam walory natury i żałuję, że zmieniłem styl życia tak późno.

- Planował Pan kiedyś rozbudować gospodarstwo, głównie zwiększyć liczbę miejsc noclegowych. Udało się?

- Owszem, jednak szybko zrezygnowałem. Opłaty ZUS za więcej niż pięć pokoi są zbyt wysokie, a ja nie jestem aż tak bogaty.