Bezdomni koczują nad Wisłokiem w Rzeszowie. Nie chcą iść do schroniska

- Nigdzie nie pójdę! Możecie mnie próbować siłą stąd zabrać, ale sam się nie ruszę - mówi twardo pan Wiesław. W prowizorycznym namiocie mieszka nad zalewem w Rzeszowie od ponad pięciu lat.

Nie kradniemy

Na życie trójka bezdomnych zarabia oddając do skupu puszki i butelki. Zawożą je zwykle do skupu w Białej.

- Nie kradniemy, nikomu nie robimy krzywdy. Sami zarabiamy na życie - mówi pan Tadeusz - Czego więc od nas chcą?

Kobietę i mężczyzn koczujących nad Wisłokiem, w okolicy zapory, regularnie odwiedzają strażnicy miejscy. W wyjątkowo mroźne dni razem z pracownikami schroniska św. Brata Alberta z Rzeszowa przywożą ciepłą herbatę.

- Staramy się im pomóc w miarę możliwości - mówi Zbigniew Gubernat z rzeszowskiej straży miejskiej - Ale prawda jest taka, że niewiele możemy zrobić. Oni nie chcą się stąd ruszyć, a my nie możemy zabrać ich siłą.

Przyjmiemy ich w każdej chwili

Aleksander Zacios, prezes schroniska św. Brata Alberta w Rzeszowie wielokrotnie rozmawiał z trójką bezdomnych. Na razie do ośrodka przeniosła się druga kobieta, która również do niedawna mieszkała w namiocie przy zaporze. Pozostali odmawiają pomocy.

- Nie chcą do nas przyjść. Pani, która wciąż mieszka w namiocie tłumaczy, że nie zostawi swojego dobytku - mówi Zacios - Dlatego zaproponowałem, że przechowamy jej te rzeczy. Mimo to wciąż mówi nie.