Dziecko z dyslekcją

- Moja córka jest w trzeciej klasie i jest dobrą uczennicą. Ale to typowy ścisłowiec. Strasznie nie lubi czytać. W szkole powiedziano, że może mieć dysleksję i że trzeba ją zgłosić na badanie do psychologa.
- Jeśli pani córka ma skłonności do dysleksji, to będzie potrzebowała dwóch badań: psychologicznego i pedagogicznego.

Dysleksja polega na pojawieniu się trudności w czytaniu, które nie są spowodowane upośledzonym wzrokiem ani zaburzeniami intelektualnymi. Dysleksja występuje u uczniów o dobrych i bardzo dobrych zdolnościach intelektualnych.

Wiele osób (w tym niektórzy nauczyciele) nie wierzy w dysleksję i twierdzi, że "dziecko dyslektyczne" tak naprawdę jest leniuchem, albo po prostu nie lubi się uczyć polskiego (i innych języków). Rzeczywiście dyslektycy zwykle nie przepadają za czytaniem, ale dlatego właśnie, że natrafiają przy tym na zdecydowanie większe trudności niż inne dzieci.

Jest kilka typów dysleksji, które mają inną etiologię i objawy. Daje się jednak opisać świat widziany oczami dyslektyka. U dyslektyków zwykle nieco inaczej funkcjonuje uwaga. Dzieci dyslektyczne obejmują jedynym aktem uwagi znacznie szersze pole, co w trakcie czytania może sprawiać problemy, ponieważ spostrzegają wiele literek na raz, czego skutkiem jest spowolnienie czytania. Trochę to wygląda tak, jakby widzieli wyraz jednocześnie od początku i od końca.

W umyśle dyslektyka nie pojawiają się też dźwięki. Dyslektyk myśli przede wszystkim obrazami. Gdy ktoś np. mówi "Wszedł kotek na płotek", to dyslektyk widzi oczyma wyobraźni kotka, który wskakuje na płot. W czytaniu jednak to się nie zawsze sprawdza, ponieważ niektóre słowa nie są możliwe do wyobrażenia - "tu, gdzieś, z, czemu," itp. Dyslektycy dlatego mogą mieć trudność z rozumieniem tekstu.
Wszystko to sprawia, że motywacja dzieci dyslektycznych do czytania jest bardzo słaba. Na szczęście opracowano wiele sposobów radzenia sobie z trudnościami dyslektycznymi, o których z pewnością powie pani pedagog podczas badania pedagogicznego.

Oprac. (gm)