Brzozów. Czas i miejsce, o których nie wolno zapomnieć [ZDJĘCIA]

Hitlerowcy 10 sierpnia 1942 r. spędzili na miejski stadion Żydów z brzozowskiego getta, wśród których byli brzozowianie i nasi starsi bracia w wierze z okolic Brzozowa, ale także żydowscy mieszkańcy Krosna. Około 1400-osobową – według niektórych przekazów – grupę, podzielono według płci i wieku pod pretekstem, że powiozą ich do prac polowych. Powieźli do podbrzozowskiego lasu, kazali im się rozebrać do naga, położyć wzdłuż wcześniej wykopanego dołu, dorosłych zabijano strzałem w głowę lub pchnięciem bagnetu, dzieci uśmiercali uderzeniem w głowę łomem. Brzozów potem już nigdy nie był taki sam, bo też od setek lat katolicy zgodnie mieszkali tu ze starozakonnymi, wspólnie budując to miasto. Tuż przed wojną synowie i córki Izraela stanowili 30 proc. populacji Brzozowa. Już w 1962 roku, w 20. rocznicę wymordowania brzozowskich Żydów, lokalna społeczność postawiła obelisk. Na nim tylko dwie daty. Słowa były zbędne, wszyscy pamiętali ten jeden dzień 10 sierpnia 1942 r.