Czas spać, kochanie

Dlatego ważne jest, by szkrab spał spokojnie i wystarczająco długo. Możesz mu w tym pomóc.

Pierwsze dni spędzone w domu większość noworodków przesypia. Takie maluchy budzą się, gdy są głodne, mają mokrą pieluszkę lub jest im niewygodnie. Jednak już w 2. miesiącu życia niemowlę zaczyna odróżniać dzień od nocy.

Przerwy pomiędzy dziennymi drzemkami stają się dłuższe, ale za to maluch uczy się dłużej spać w nocy. Większość dzieci przesypia całą noc, gdy kończy pół roku. Więcej czasu potrzebują jednak maluchy karmione piersią. Nocą mogą się jej domagać nawet dwulatki!

Razem czy osobno?

Noworodek najszczęśliwszy jest wtedy, gdy może spać przytulony do maminej piersi.

- Jeśli jednak mama nie chce spać z dzieckiem, to jak najszybciej powinna przyzwyczaić je do spania w łóżeczku. Im później rodzice zdecydują się na ten krok, tym trudniej im będzie przekonać malca do samodzielnego spania - mówi Elżbieta Gruca - Bielenda, psycholog.

Rodzice, którzy decydują się spać z dzieckiem, nie powinni mieć z tego powodu wyrzutów sumienia. Takie rozwiązanie wybiera część pracujących mam, które chcą w ten sposób rekompensować maluchowi brak bliskości w ciągu dnia. Jednak rodzice, którzy dzielą z maluchem łóżko, muszą wziąć pod uwagę wynikające z tego ograniczenia. Gdy dziecko jest w pobliżu, nie ma mowy o seksie!

Nauka spania

W nauce samodzielnego spania pomoże ustalenie niezmiennego rytuału. Ważne jest by maluch chodził spać zawsze o tej samej porze. Wprowadza to ład także w inne sfery jego życia. Dziecko czuje się bezpiecznie, a psychicznie przyzwyczaja do pewnych norm.

- Radzę, by pół godziny przed planowanym położeniem dziecka spać, wyłączyć telewizor, przyciemnić światło w pokoju. To ułatwi wyciszenie. Starszym maluchom po wieczornej toalecie radzę poczytać bajkę na dobranoc, młodszemu zanucić kołysankę - mówi psycholog.

Układnie dziecka do snu nie powinno trwać zbyt długo. Starsze dzieci mogą bać się zasypiania przy zgaszonym świetle. Aby zwalczyć lęk, należy je oswajać z ciemnością. Światło przyciemniamy stopniowo, w kolejne wieczory. Nie zmuszajmy dziecka do spania w ciemnym pokoju! Tak samo, nie odkładajmy zapłakanego niemowlęcia do łóżeczka i nie zostawiajmy samemu sobie.

- Dziecko musi czuć naszą obecność. Tylko wtedy zaśnie spokojnie. Na początku radzę usiąść koło łóżeczka. Maluch będzie widział rodzica, co zapewni mu poczucie bezpieczeństwa. Nie należy jednak utrzymywać kontaktu wzrokowego z dzieckiem - podkreśla psycholog.

W kolejne wieczory można stopniowo oddalać się od łóżeczka. Ważna jest konsekwencja. Po dwóch, trzech tygodniach wysiłki rodziców zostaną nagrodzone. W końcu maluch ze spokojem przyjmie odłożenie go do łóżeczka i wyjście rodzica z pokoju.