Czy Bieszczadom grozi inwazja ukraińskich tarantul?

Dorosłe samice tarantuli ukraińskiej mierzą 28–40 mm długości (bez odnóży) i ważą od 2,6 do 7 g. Żyją w norach o średnicy 2–4 cm i długości 30–60 cm, których wnętrze wyłożone jest pajęczą nicią. Pająki są aktywne głównie nocą. Aparat jadowy tarantuli ukraińskiej składa się z pary gruczołów jadowych i masywnych szczękoczułków zbudowanych z grubej podstawy i ruchomych kolców jadowych.

Ukąszenie wywołuje zauważalne efekty: zaczerwienienie, opuchliznę i ból w okolicach miejsca ukąszenia. Jednak, jak zapewniają specjaliści, ukąszenie nie zagraża życiu człowieka. Według mediów i części specjalistów pojawienie się tarantuli ukraińskiej na terenie Polski, może mieć związek z ociepleniem klimatu.

Do medialnych doniesień o pojawieniu się pająka w Bieszczadach odniósł się Bieszczadzki Park Narodowy, cytując specjalistę arachnologa Roberta Rozwałka, badającego również pająki bieszczadzkie.

- Nie grozi nam, wbrew medialnym przekazom, inwazja tarantuli ukraińskiej, o której czasem rozpisywały się media – uspokaja Rozwałka. – Pamiętajmy, że ocieplenie klimatu, to nie wszystko. Każdy gatunek ma także swoje wymagania siedliskowe i pokarmowe. Ten gatunek pająka był notowany już przed wojną w okolicach Mińska oraz w pobliżu Lwowa, około 50 kilometrów od granicy z Polską, ale wciąż nikt na niego w naszym kraju nie trafił – twierdzi specjalista.

Naukowcy uważają, że migracja tych pająków do Polski jest niemożliwa. Powodem są mroźne zimy, które nie sprzyjają aklimatyzacji tego gatunku. Nie wykluczają jednak tego, że mogą pojawić się pojedyncze osobniki.

W Polsce największym pająkiem jest bagnik nawodny, który osiąga 22 mm długości ciała bez odnóży, a z odnóżami około 8 cm. Żyje w bezpośredniej bliskości wody, umie poruszać się po jej powierzchni oraz nurkować.