Dom Pomocy Społecznej w Foluszu świętował jubileusz

Wcześniej w Foluszu funkcjonowało sanatorium przeciwgruźlicze, które uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie, w 1973 roku zostało przekształcone w Państwowy Dom Pomocy Społecznej.

W szpitalu dla chorych na gruźlicę, tworzył i zmarł Nikifor Krynicki, uznawany za jednego z najwybitniejszych malarzy prymitywistów na świecie.

Dzięki dotacji z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, w ramach projektu „Wspieram”, nakręcono tu film pt. „Nikifor – moje drugie imię”, w którym aktorami byli mieszkańcy DPS. Film ten otrzymał Grand Prix filmów amatorskich na Festiwalu Filmowym Opolskie Lamy 2010. Postać Nikifora została również przedstawiona w filmie fabularnym z 2004 roku, w reżyserii Krzysztofa Krauzego, pt. „Mój Nikifor”, z niezapomnianą Krystyną Feldman w roli tytułowej.

Dla uczczenia pamięci artysty związanego z tym miejscem - w 40. rocznicę śmierci Nikifora na frontonie budynku Domu Pomocy Społecznej odsłonięto tablicę upamiętniającą artystę.

Mszy świętej przewodniczył biskup rzeszowski Jan Wątroba.

- Dzisiaj jesteśmy na pięknym jubileuszu barwy złota. (…) złotym jubileuszu Domu. Szczęśliwy człowiek, który ma dom, szczęśliwi są ci spośród nas, którzy niosą w serdecznym wspomnieniu dom rodzinny, w którym się narodziliśmy, przyjęto nas z miłością i wzrastaliśmy. Jednak nie wszyscy mają takie szczęście, dla niektórych zabrakło domu albo sami przyczynili się do jego utraty. Przyszła choroba, niesprawność i trzeba było szukać innego, w którym ludzie z sercem na dłoni, z ogromną wiedzą i doświadczeniem robią wszystko, żeby nam go zastąpić

– mówił hierarcha.

Biskup zwrócił uwagę na specyfikę pracy w domu pomocy społecznej, która tak naprawdę sprowadza się do nieustannej służby drugiemu człowiekowi. Przywołał postać Adama Chmielowskiego, znanego powszechnie jako św. Brat Albert, który potrafił uklęknąć przed człowiekiem słabym, chorym, czasami bardzo grzesznym i pogubionym. Taka była jego droga do świętości i zdaniem biskupa podobną drogę obrali pracownicy DPS, którzy zdecydowali się pomagać potrzebującym.

– To dla was kochani opiekunowie, pracownicy tej placówki, to jest wasza droga do świętości. Czy to brzmi patetycznie? Nie, przecież to jest nasze wspólne powołanie

– podkreślił ks. bp Jan Wątroba.

Starosta jasielski Adam Pawluś, który na przestrzeni lat podejmował wiele istotnych decyzji dotyczących rozbudowy DPS, podkreślał, że oprócz infrastruktury i budynków ważna jest także właściwa atmosfera i ludzie.

- Chciałbym podkreślić, że dom pomocy społecznej tworzą nie tylko budynki i przytulne wnętrza, ale przede wszystkim ludzie, którzy odpowiadają za panującą tu atmosferę, bo jak śpiewa Alicja Majewska „To nie sztuka wybudować nowy dom, sztuka sprawić, by miał w sobie duszę…”

– powiedział starosta.

W Domu Pomocy Społecznej w Foluszu przebywa 250 osób dotkniętych schorzeniami natury psychicznej. Pensjonariusze mieszkają w godnych warunkach i korzystają z dobrej, fachowej opieki wykwalifikowanego personelu.

- Niełatwa praca, którą Państwo wykonują wymaga nie tylko ogromnego serca i empatii, ale także fachowej wiedzy i oddania. Nikt lepiej od Was nie wie, że pomoc jaką niesiecie wiąże się z koniecznością codziennego mierzenia się z ludzkim bólem, cierpieniem i bezradnością. Każdego dnia podejmujecie decyzje, mające zasadniczy wpływ na jakość życia mieszkańców Domu

– podkreślił Adam Pawluś.

Starosta podziękował wszystkim pracownikom za ich ogromne zaangażowanie, cytując laureata literackiej Nagrody Nobla Gabriela Garcię Marqueza:

– Pamiętajcie Państwo, że być może dla świata jesteście tylko ludźmi, ale dla niektórych ludzi jesteście całym światem.

Senator Alicja Zając wspominała, że będąc 6-letnim dzieckiem przyjechała do Folusza.

- Nie było wtedy jeszcze tutaj Domu Pomocy Społecznej, było sanatorium przeciwgruźlicze, w którym leczyli się znani polscy artyści. To dobre, lecznicze powietrze jest do dziś. Kiedy w latach 90. poważnie zachorowałam, często przyjeżdżałam tutaj na krótki spacer, żeby wdychać to powietrze i proszę mi wierzyć, że ono pomaga

– rekomendowała Folusz parlamentarzystka.

- Przed wielu laty okoliczności związały mnie z tym miejscem, które nazywa się omem dla osób, które - jak powiedział ekscelencja ksiądz biskup - często nie znalazły właściwej opieki w swoim domu i przyszły do takiego, który jest domem szczególnym, największym w naszym województwie i położonym w miejscu piękniejszym niż niejedno sanatorium. To miejsce jest szczególne dlatego, że pracują tutaj też szczególni ludzie. Praca z osobą potrzebującą, chorą na ten rodzaj chorób jest najtrudniejsza, bo to są osoby często zamknięte i skryte

– powiedziała Alicja Zając.

Wójt Gminy Dębowiec Marcin Bolek zaznaczył, że 50-lecie to wyjątkowa rocznica.

- To wyjątkowa rocznica nie tylko dla całego personelu i mieszkańców domu pomocy społecznej, ale to także święto wielu osób, które przez lata swoją ciężką pracą i oddaniem tworzyli to wspaniałe miejsce poświęcając swój czas i niosąc codzienną pomoc i ulgę w cierpieniu

– podkreślił.

Gospodarz dębowieckiej gminy dziękował dotychczasowym i aktualnym dyrektorom oraz pracownikom za podejmowany wysiłek i trud na rzecz osób starszych, chorych i potrzebujących opieki.

– To dzięki waszej codziennej pracy, dom pomocy społecznej, stał się drugim domem dla wielu seniorów a także osób niepełnosprawnych czy chorych, w którym wszyscy mieszkańcy czują się bezpieczni i kochani. Gdzie mają wszystko czego potrzebują aby godnie żyć

– powiedział Marcin Bolek.

Dyrektorem DPS w Foluszu jest Marta Misiołek. W jubileuszu uczestniczyły byli dyrektorzy placówki Krystyna Łopatkiewicz i Beata Rak.

W części artystycznej wystąpiła kapela "Trzcinicoki".