Dziadkowie to dla nas największy skarb

Styczeń to miesiąc, w którym swoje święto obchodzą nasi ukochani dziadkowie. Już złożyliśmy lub dopiero złożymy im z serca płynące życzenia. Podziękujmy im za ich bezwarunkową miłość - za pyszne ciasto, naprawioną zabawkę, za bajkę na dobranoc, opatrzone kolanko, za dobrą radę. Za to, że po prostu są…
Babcia i dziadek. Najmilsze skojarzenie z dzieciństwa. Rozpieszczają, kochają bezwarunkową miłością, pozwalają prawie na wszystko. Trudno sobie wyobrazić dzieciństwo bez nich. Babcia i dziadek są z wnukami od ich najmłodszych lat. Kochają do szaleństwa i pozwalają na wiele. Zaraz po rodzicach są nauczycielami i pierwszymi przyjaciółmi. Wnuki uwielbiają z nimi przebywać.

Relacje między dziadkami a nimi różnią się od tych między rodzicami a dziećmi. Miłość dziadków do wnuków realizuje się bez najmniejszych barier. Nie jest obarczona obowiązkami, jak w przypadku rodziców. Zadaniem dziadków nie jest bowiem wychowanie, tylko opieka. Dziadkowie mają więcej czasu i cierpliwości, potrafią wielokrotnie opowiadać wnuczkom tę samą bajkę, śpiewać ulubioną kołysankę czy kolejny raz z rzędu bawić się z nimi w tę samą zabawę.

Pierwsza nauczycielka życia

Babcia i dziadek pozwalają na więcej niż rodzice. Bo wnuki są dla dziadków zawsze najpiękniejsze, najmądrzejsze. To w nich dziadkowie lokują swe największe uczucia.

Babcia jest często pierwszą nauczycielką życia. To przy niej mała dziewczynka uczy się gotowania, lepienia pierogów czy smażenia naleśników. Babcia nigdy nie krzyczy, gdy cukier rozsypie się na podłogę, a bluzka zaplami się sokiem. Ma nieskończoną cierpliwość, by odpowiadać na tysiące pytań.

Dla chłopca dziadek jest największym męskim autorytetem. To dlatego, że zna tyle ciekawych historyjek, umie wytłumaczyć, jak coś działa, nigdy nie jest znudzony rozmową i dokładnie, wyczerpująco odpowiada na każde pytanie. Ma czas na wszystko. Trudno się z nim nudzić, choćby przez chwilę.

Dziadkowie wpadają w euforię

Wspólne spędzanie czasu to dla wnuków radosne dzieciństwo, a dla dziadków możliwość czerpania pozytywnej energii z przebywania z nimi. Kontakt z wnukami doskonale wpływa na samopoczucie, dodaje witalności.

Z chwilą przyjścia na świat wnuków, dziadkowie wpadają w euforię. Są w nich zakochani i robią wszystko, by poświęcić im jak najwięcej czasu i uwagi. Czują się potrzebni i spełnieni. Chcą w pełni zaangażować się w opiekę nad dziećmi i przejąć część obowiązków rodziców na siebie.

Nie inaczej było w przypadku babci Teresy i dziadka Marka. Dziadkowie mieszkają w Majscowej. Mają trójkę wnucząt. Dziewczynki i chłopca. - Paulinka ma 3 latka. Drugie imię ma Maria, po babci, u której mieszka - wyjaśnia Teresa Szetlak, babcia. Paulina razem z rodzicami mieszka również pod jednym dachem z prababcią Heleną, która przeżyła już 100 lat i 6 miesięcy.

Drugą wnuczką jest półtoraroczna Alicja. Drugie imię ma po babci - Teresa. Babcia Marysia i Teresa oraz dziadek Bronek upoważnieni są do odbierania Paulinki z przedszkola. - Często to robimy. Opiekujemy się wnukami i bawimy się z nimi jak rodzice pracują - podkreśla babcia Teresa. Wnuczęta są bardzo ruchliwe i kochane. - Paulinka zaskakuje nas różnymi pytaniami, Ala jest odważna i szybko się rozwija naśladując starszą siostrę - mówią babcia Teresa.

Karol oczkiem w głowie dziadka

Na widok kuzynek Karolek Franciszek (drugie imię po pradziadku) bardzo impulsywnie reaguje, śmieje się, cieszy i chciałby biegać tak jak one. Ma dopiero 10 miesięcy - opowiada dziadek Marek. To właśnie wnuczek Karol jest oczkiem w głowie 61-letniego dziadka. Uwielbia z się znim bawić z dziadkiem, siedzień na jego kolanach. Odkąd dziadek przeszedł na emeryturę, ma dużo więcej czasu dla swoich wnuków. Karol, jak tylko się z nim spotka, nie opuszcza go ani na krok. Teresa i Marek Szetlak po raz pierwszy dowiedzieli się, że będą dziadkami przed niespełna 4 laty.

- 11 listopada 2012 roku o godz. 9.30 dowiedzieliśmy się, że jesteśmy dziadkami. Razem z mężem bardzo cieszyliśmy się tą wiadomością. A że była to niedziela, pojechaliśmy podziękować do kościoła. Wtedy urodziła się Paulinka - tłumaczy babcia Teresa. -Ala, siostra Paulinki, urodziła się 10 lipca 2014 o godz. 2.30 . Paulinka była po urodzeniu podobna do mamy, a Alicja do taty. Bardzo się cieszyłam, że mam 2 wnuczki - dodaje.

Wnuk i dziadek wspólnie w szpitalu

17 marca 2015 roku urodził się Karolek. Był podobny do taty. - W ten sam dzień dziadek wylądował na 3. piętrze szpitala. Uszkodził sobie rękę na cyrkularce - przypomina sobie babcia Teresa. Wnuczki z dziadkiem lubią słuchać muzyki. Najczęściej lubią puszczać ją z magnetofonu kasetowego. Babcia Teresa od 8 miesiąca życia Paulinki zajmowała się nią. Teraz często odbiera ją z przedszkola. - Widząc tą całą bawiącą się, krzyczącą, piszczącą, czasami płaczącą trójkę, serce się raduje jak są w swoim żywiole - mówi z radością dziadek Marek. Wnuczek Karolek mieszka niedaleko dziadków. Ma blisko, więc często ich odwiedza. Zabawom nie ma wtedy końca.

Mają pradziadków

Wnuki Państwa Szetlaków mają też prababcię Kazimierę. Ona również bardzo cieszy się na widok prawnucząt. Ma już ponad 100 lat, jest mocno schorowana, ale zawsze uśmiecha się, gdy prawnuczki ją odwiedzają.

W Dębowcu mieszkają pradziadek Tadeusz i prababcia Halina prababcia. Bardzo się cieszą, że doczekali prawnucząt. - Chętnie odwiedzają prawnuki i pamiętają o ich urodzinach - dodaje babcia Teresa. I przyznaje, że to rodzice są od opieki i wychowywania, a dziadkowie od pomocy i podpowiadania. Dziadkowie, to nadal rodzice dla swoich dorosłych dzieci. Im też są bardzo potrzebni. - Mamy za sobą bagaż doświadczeń w wychowywaniu, bo wychowaliśmy 4 dzieci. Życzymy wszystkim małżeństwom, które mają dorosłe dzieci, aby jak najszybciej doczekały się wnucząt, to najcenniejszy prezent zostać babcią i dziadkiem. Dziękujemy naszym dzieciom za wnuki - przyznaje zgodnie babcia Teresa i dziadek Marek.