Fortuna 1 liga. Marcel Kotwica, piłkarz Stali Rzeszów: Najważniejsze jest dobro zespołu

Za wami blisko dwa tygodnie, w tym obóz w Woli Chorzelowskiej. Zajęcia wyglądają tak, jak w trakcie klasycznego mikrocyklu czy są jakieś różnice?
Nie robimy dużych zmian odnośnie przygotowania, a jedynie chcemy poprawić pewne aspekty taktyczne, więc przede wszystkim skupialiśmy się właśnie na tym. Można powiedzieć, że cały czas podtrzymujemy standardy pracy, jakie mamy nakreślone.

Obciążenia są jednak większe?
Trenerzy dobrze wiedzą, jak dozować obciążenia. Wiadomo, że w tym okresie są one trochę większe i praca była bardziej intensywna, ale wszystko jest monitorowane i robione z głową.

Nie zardzewieliście przez trzy tygodnie wolnego?
Ja potrzebowałem tego odpoczynku, przede wszystkim, aby zregenerować głowę i nabrać chęci do pracy i rozwoju. Myślę, że jednak nie zardzewiałem (śmiech).

Powiedziałeś, że musiałeś zresetować głowę i się nie dziwię, bo wiosną nie miałeś szczęścia. Nie omijały ciebie kontuzje i sporo meczów przez to uciekło…
Nie ukrywam, że nie czuję się z tym dobrze, że te urazy mi się przydarzyły. Dlatego też potrzebowałem wakacji, aby od tego odpocząć. Jestem w rękach specjalistów, mam do nich zaufanie i wierzę, że na pierwszy mecz będę w pełni gotowy, aby podjąć rywalizację i pomóc zespołowi.

Podczas zgrupowania w trakcie z jednego z treningów też zszedłeś z boiska z grymasem bólu na twarzy. Co się stało?
Spięło mi mięsień i musiałem na chwilę opuścić boisko. Nie jest to jednak nic poważnego. Potrzebuję poświęcić więcej czasu na pracę z fizjoterapeutą i powinno być w porządku.

Właśnie z tego powodu nie zagrałeś w sparingu z Cracovią?
Była to trochę prewencja. Mamy początek przygotowań i czułem, że lepiej będzie nie ryzykować, żeby się to nie pogorszyło. W treningach normalnie jednak biorę udział, a z każdym z nich będzie lepiej.

Ćwiczycie też nowe ustawienie taktyczne, co zresztą było widać we wspomnianym sparingu. W tym przypadku będzie jedno miejsce mniej w środku pola…
Tak, ale ja się tym nie przejmuję. Muszę jednak prezentować dobry poziom i zachować pewne standardy, a także dbać o siebie i być zawsze gotowym, kiedy trener będzie mnie potrzebował. No i drużyna przede wszystkim. Poprzedni sezon pokazał, że potrafię być cierpliwy, poświęcić się dla dobra drużyny. Znam swoją wartość, ale dla mnie najważniejsze jest dobro zespołu. Z takim nastawieniem podchodzę do pracy i nie zastanawiam się, czy będzie dla mnie miejsce czy nie, tylko robię swoją robotę, żeby być jak najlepiej przygotowanym na szansę, kiedy ją dostanę.

Mecz z Cracovią oglądałeś z trybun. Jak się tobie podobała Stal w tym meczu?
Podobało się na pewno to, że po tygodniu pracy nad pewnymi nowymi aspektami taktycznymi fajnie to wyglądało na tle drużyny z ekstraklasy. Widać było, że to, co robimy, przynosi efekt, bo mieliśmy z tego kilka sytuacji i strzeliliśmy dwie bramki.

Zgrupowanie zawsze służy również integracji. Tym razem wybraliście się na strzelnicę. Jak tobie poszło?
Celność mam w miarę dobrą, ale czas reakcji nie jest najlepszy (śmiech). To muszę poprawić. Mam jednak nadzieję, że na boisku, jak coś spadnie na szesnasty metr, to wtedy poślę odpowiedni pocisk (uśmiech).