Fotografowanie to inny świat. Nie umiem bez niego żyć

- Moja pasja narodziła się ok. 6 lat temu, kiedy dostałem swój pierwszy aparat. Był to zwykły kompakt średniej klasy. Jak dla kogoś, kto nie miał z tym wcześniej styczności, było to dla mnie mega skomplikowane. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że będę się tym zajmował - tak zaczyna swoją opowieść Konrad.

Robił zdjęcia dosłownie wszystkiemu. Każdego dnia czuł, że fotografowanie wciąga go coraz bardziej. Inny świat - świat fotografii, stał się jego wielką fascynacją . Jak twierdzi, był taki czas, że nie rozstawał się z aparatem, chodził z nim niemal wszędzie: do szkoły, na spotkania ze znajomymi, na imprezy, festyny…

- Wszystkiego uczyłem się sam, metodą prób i błędów, ciągle próbowałem czegoś nowego, badałem każdą funkcję po kolei i sprawdzałem, jak działa . Na początku fotografowałem głównie krajobrazy i przyrodę, dopiero po jakimś czasie zaproponowałem koleżance sesję zdjęciową i wtedy zająłem z fotografią portretową - mówi Konrad.

Nie ma swojej ulubionej kategorii w fotografii, zarówno fotografowanie krajobrazów, zwierząt czy ludzi sprawia mu taką samą przyjemność. Jednak obcowanie z naturą, piękno krajobrazów najbardziej go zachwyca.

Początki wydawały się łatwe, bo nieświadomość tego, że robi się coś źle, w niczym nie przeszkadzała. - Nie zwracałem uwagi na błędy, bo o nich nie wiedziałem, dopiero z czasem, gdy nabrałem wprawy i doświadczenia, zacząłem je dostrzegać i teraz staram się ich unikać - mówi Konrad.

19-latek nie boi się krytyki. Wręcz przeciwnie, chętnie wymienia opinie z innymi fotografami, słucha cennych rad, poznaje nowe techniki. Inspiruje się wszystkim, wszystko widzi na swój sposób i chętnie to pokazuje. Tak, żeby każde ujęcie miało swoją historię i niepowtarzalny charakter.

Trzeba wkładać w to serce

Jak twierdzi Konrad, sprzęt ma bardzo duże znaczenie, im bardziej profesjonalny, tym lepsza jakość i lepsze efekty, ale jeśli chodzi o samą fotografię, to nie do końca.

- Jeśli wiemy, co chcemy pokazać i robimy to z sercem, to wystarczy zwykły aparat i wyobraźnia. Gdybyśmy dali taki sam aparat kilku różnym fotografom i kazali sfotografować ten sam obiekt, okazało by się, że każde zdjęcie jest inne, wyjątkowe na swój sposób - mówi Konrad.

- Wszystkie sesje pamiętam bardzo dobrze, szczególnie takie, które wymagały poświęceń. Kilka razy wychodziłem na drzewo, wchodziłem po pas do wody, leżałem na śniegu, ale później zawsze byłem zadowolony z efektów. To wszystko sprawia mi ogromną radość oraz motywuje, żeby się nie poddawać i działać dalej. Niezależnie od warunków, jakie panują na zewnątrz, zawsze mam chęci do fotografowania. Powiedziałbym, że nawet bardziej martwię się o swój aparat niż o własne zdrowie. Gdyby nie fotografia, to nie wiem, co bym teraz robił, to jest część mojego życia, z której czerpię szczęście i radość, nie ma takich słów, które byłyby w stanie opisać, jakie to jest niebywałe uczucie. Fotografowanie wyzwala we mnie takie pokłady energii, że to jest po prostu niesamowite, że pasja może dać człowiekowi tyle dobra - opowiada Konrad.

19 - latek ciągle wyznacza sobie nowe cele i do nich dąży, podnosząc sobie poprzeczkę coraz wyżej.

- Chciałbym w przyszłości zostać profesjonalnym fotografem, otworzyć własne studio fotograficzne. Dlatego nie poddaje się i ciągle zgłębiam wiedzę - dodaje młody pasjonat fotografii.

Robić to, co się kocha

Konrad wykonuje już różne zlecenia, w które wkłada mnóstwo serca. Fotografuje śluby i młode pary, przyjęcia urodzinowe, robi zwykłe sesje zdjęciowe.

- W życiu ważne jest to, by wykonywać zawód, który się kocha. Człowiek jest spełniony wtedy, gdy robi coś z zamiłowania - kończy Konrad.