Gabriel Waliszko z dystansu: zrozumieć "Lewego" i gimnastyków

* Robert Lewandowski błyszczy ostatnio (prawie) wszędzie. Zazwyczaj w Dortmundzie, czasem w Madrycie, w Amsterdamie czy Frankfurcie również. Strzela gole najlepszym bramkarzom świata i zachwyca najbardziej charyzmatycznych trenerów. Dokonuje wszystkiego tego w żółtej koszulce i to nas delikatnie uwiera. Że nie wychodzi Robertowi tak fajnie w biało-czerwonym stroju. Złośliwi twierdzą, że na klubie bardziej mu zależy, a ja uważam, że w Borussii ma po prostu bardziej kreatywnych współpracowników. Bo żeby pokonać Casillasa czy Neuera trzeba najpierw piłkę dostać, no a potem dopiero wykończyć akcję. Specyfika klubu to jedno, reprezentacji narodowej drugie. I dopóki tego nie spróbujemy zrozumieć, nie pojmiemy fenomenu "Lewego" na europejskich salonach. Po prostu.

* Pamiętam jak dziś czasy, gdy do redakcji rzeszowskiej Wyborczej przychodził od czasu do czasu Grzegorz Bielec. Wielki fan gimnastyki, promotor młodych talentów, trener i pasjonat. Pisało się trochę o tych jego Sokołach, medalach, sukcesach i tego typu historiach. Bardziej z sugestii pana Grześka niż z prawdziwego zapotrzebowania na gimnastyczne teksty (sam popełniłem ich kilka). W sobotę, gdy usłyszałem o sukcesie Delfiny i Bartka w "Mam talent" nie miałem pojęcia, że to ludzie trenera Bielca. Dopiero rzeszowskie pochodzenie zwycięzców skłoniło mnie do poczytania o ich fenomenie. "Wreszcie wygrał ktoś kto nie śpiewał" - pisano w internetowych komentarzach. Coś mi się zdaje, że ta wiktoria może przynieść więcej profitów i rozgłosu podkarpackim gimnastykom niż wszelkie wcześniejsze triumfy. Pasuje z tych pięciu minut skorzystać jak najlepiej.

* Mieleccy szczypiorniści wygrali ligowy mecz z Głogowem i zadedykowali zmarłemu prezesowi. Piękny gest i wykonany w odpowiednim momencie. Antoni Weryński byłby szczęśliwy. Nie z samej wygranej, ale ze znakomitej postawy swoich chłopaków. Brawo, panowie piłkarze!