Gina Haspel. Pierwsza kobieta, która zaczęła rządzić agencją CIA

Nie pomogły naciski Demokratów, a nawet niektórych Republikanów, by prezydent Donald Trump wstrzymał się z nominacją kontrowersyjnej Haspel na szefa potężnej agencji. Trump postawił na swoim i Kongres zaaprobował kandydaturę. Gina Haspel została pierwszą kobietą, która kieruje CIA.

Przez lata była zresztą wiceszefem Agencji, więc zna od podszewki tajemnice Ameryki i całego świata.

Do dziś jeszcze wielu dziennikarzy przypomina jej, że nadzorowała tak zwane „ciemne miejsca”, jak na początku wieku nazywano tajne więzienia USA na terenie innych krajów, gdzie przetrzymywano i przesłuchiwano podejrzanych o terroryzm. Do wymuszania zeznań agenci CIA stosowali niedozwolone i potępione potem metody.

Źródło:
RUPTLY

Haspel musiała o tych praktykach wiedzieć, bo była przełożoną tych ludzi. Praktyki odbywały się za prezydentury George’a W. Busha i za jego wiedzą nie tylko w Tajlandii, ale również i w Polsce. Haspel w 2002 roku nadzorowała stosowanie tortur wobec podejrzanych o przynależność do Al-Kaidy, wśród nich byli Abu Zubayda i Abd al-Rahim al-Nashiri. W raporcie ONZ wyrażono przypuszczenie, że byli oni przetrzymywani w tajnym ośrodku CIA w polskich Kiejkutach razem z kilkoma innymi więźniami.

Ustalono, że Zubayda był podtapiany 83 razy w ciągu miesiąca. Agenci walili go głową o ścianę, nie pozwalano mu spać, nie miał na sobie ubrania. W 2011 r. Abd al-Rahim al-Nashiri wniósł skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Żalił się, że w latach 2002-2003 był torturowany w Kiejkutach i pozbawiono go prawa do rzetelnego procesu. Dwa lata później podobną skargę wniósł Abu-Zubayda. W 2014 Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyrok w ich sprawie, uznając że doszło do naruszenia szeregu praw człowieka, w tym zakazu tortur, prawa do rzetelnego procesu.

Za największą wpadkę CIA uznaje się operację z Zatoce Świń na Kubie w roku 1961, kiedy nie powiodła się próba obalenia Fidela Castro

Trybunał wytknął również polskiemu rządowi brak współpracy w ramach tego procesu i tym samym naruszenie art. 38 Konwencji. Trybunał zasądził na rzecz Al-Nashiriego i Abu-Zubaydy po 100 tys. euro zadośćuczynienia. Wcześniej, bo w roku 2005 roku Jose Rodriguez, szef wydziału CIA, który zajmował się zwalczaniem terroryzmu nakazał zniszczyć wszystkie taśmy wideo i dokumenty związane z torturowaniem. W swoich wspomnieniach Rodriguez pisał, że nie kto inny Haspel sporządziła szkic dokumentu o likwidacji dowodów o stosowaniu niedozwolonych praktyk przez agentów CIA. Polska władze nie przyznała się do udzielania zgody na tworzenie w naszym kraju ośrodka CIA, w którym Amerykanie przesłuchiwali i torturowali podejrzanych o terroryzm.

Z krytyką Haspel występował też senator Partii Republikańskiej z Arizony John McCain. Wzywał on Senat, aby odrzucił zaproponowaną przez prezydenta kandydaturę Haspel na stanowisko dyrektora CIA. Sama Haspel podczas przesłuchania w Kongresie odmówiła przyznania, że stosowanie tego rodzaju środków jest niemoralne. McCain argumentował, że odmowa dyskwalifikuje ją do zajęcia stanowiska szefa CIA.

Podejście McCaina opierało się na jego własnych przeżyciach. Po zestrzeleniu dostał się do północno-wietnamskiego więzienia nazywanego żartobliwie „Hotelem Hanoi”. W 1968, rok po tym, gdy został jeńcem wojennym zaproponowano mu wcześniejsze wypuszczenie na wolność. Ponieważ zwolnienie nie obejmowałoby innych przebywających w niewoli Amerykanów, McCain odmówił. Był podawany ciężkim torturom. Zmuszono go do podpisania fałszywego oświadczenia, gdzie przyznawał się do rzekomych zbrodni wojennych.

Kiedyś tego rodzaju życiorys cieszył się w Waszyngtonie szacunkiem. Nie dziś. 38-letnia doradczyni Białego Domu Kelly Sadler, podczas prywatnego spotkania współpracowników, zlekceważyła sprzeciw McCaina wobec nominacji Haspel. Jej zdaniem opinie senatora nie mają znaczenia, bo „i tak umiera”. Uwaga Sadler wyciekła do mediów i spotkała się z oburzeniem ze strony żony senatora.

Centralna Agencja Wywiadowcza otworzyła nowy rozdział w swej bogatej historii. Utworzył ją 26 lipca 1947 prezydent Harry Truman. Centrala mieści się w Langley, Wirginia. W ciągu dekad agenci CIA dokonali wiele akcji, z których nie wszystkie przynosiły chlubę firmie. Truman jako pierwszy wydał zgodę na prowadzenie przez CIA tajnych operacji specjalnych. Pozwalała na to dyrektywa podpisana przez niego w 1947. Na jego polecenie (choć później się do tego nie przyznawał), CIA przeprowadziła tajne operacje. M.in. wspierano partie prawicowe podczas wyborów we Włoszech, dostawy uzbrojenia dla antykomunistycznych ugrupowań walczących w wojnie domowej w Grecji.

Podczas zimnej wojny znaczenie agencji wywiadowczych wzrosło. Na celowniku CIA znalazł się ZSRR i jego sojusznicy. Pomocny okazał się pracownik ambasady radzieckiej w Ottawie, szyfrant Igor Guzenko, który zaraz po wojnie uciekł z setką kartek najtajniejszych dokumentów. Pozwoliło to kontrwywiadowi kanadyjskiemu zidentyfikować szefa siatki NKWD w Kanadzie, Sama Carra, oraz naukowca pracującego nad projektem budowy bomby atomowej (projekt Manhattan), doktora Allana D. Maya, który współpracował z sowieckim wywiadem.

Nie mając czasu na zbudowanie siatki wywiadowczej w ZSRR CIA rozpoczęła operację Redskin, wysyłając turystów, dziennikarzy, osoby duchowne, sportowców, do Kraju Rad z zadaniem zbierania informacji wywiadowczych.

Szefowa CIA nadzorowała agentów, którzy torturowali w więzieniach poza USA podejrzanych o terroryzm

Pierwszym cennym źródłem informacji, które umożliwiły wgląd w potencjał militarny ZSRR był oficer armii radzieckiej, płk. Piotr Popow, który zaoferował swe usługi CIA podczas swojej służby w Austrii w listopadzie 1953.

Sukcesem była też Operacja Gold. Polegała na zbudowaniu tunelu biegnącego z amerykańskiego sektora w Berlinie Zachodnim do radzieckiego w Berlinie Wschodnim i podłączeniu się do kabli telefonicznych centrali wojsk radzieckich. Tunel Berliński działał przez 11 miesięcy i 11 dni.

Klęską CIA były natomiast zestrzelenie przez Rosjan 1 maja 1960 szpiegowskiego samolotu U-2 w okolicach Jekaterynburga. Okazało się, że Rosjanie dysponowali już odpowiednimi rakietami.

Jeszcze większa wpadką była porażka Waszyngtonu w kubańskiej Zatoce Świń. Celem tej operacji było obalenie komunistycznego przywódcy Kuby, Fidela Castro. Mieli dokonać tego kubańscy uchodźcy - kontrrewolucjoniści, a plan powstał jeszcze za kadencji prezydenta Eisenhowera. Prezydent John F. Kennedy, po klęsce w Zatoce Świń, rozważał nawet rozwiązanie CIA, lecz skończyło się na dymisji Richarda Bissela i samego dyrektora CIA Allena W. Dullesa. Do dziś uznaje się te wydarzenia za plamę na honorze CIA.

POLECAMY:

TOP10 najgłupszych psów. Jakie rasy są najniżej w rankingu inteligencji?

Piękne i... kontrowersyjne? 20 najlepszych zdjęć porodów. Przełamują tabu?

Tych słów lepiej nie używaj na Facebooku. Jest nowy regulamin, będą kary

Nie jedz tego na śniadanie! 8 produktów, które rano mogą Ci zaszkodzić

Quiz: Mózg w opałach - 10 zagadek logicznych. Nawet wynik 7/10 będzie sukcesem

Niebezpiecznie kraje na wakacje. MSZ ostrzega przed wyjazdem w te miejsca