Idziesz do lasu na grzyby? Nie wyjdziesz z pustymi rękami! Pierwsze borowiki ceglastopore pojawiły się w Bieszczadach. Jak je rozpoznać?

Amatorzy wędrowania z kubełkiem po lasach i poszukiwania grzybów powoli zacierają ręce. Do pełni sezonu zostało wprawdzie kilka miesięcy, ale już teraz na światło dziennie wynurza się kilka gatunków. Widać smardze, boczniaki, pnie drzew porasta żółciak siarkowy, czyli „kurczak z lasu”.

Od końca maja warto też szukać borowików, trzeba jednak wiedzieć, których. Borowik ceglastopory to jadalny gatunek, wymagający obróbki termicznej. Na surowo może powodować problemy trawienne. W niektórych regionach mówi się na niego ceglak, kardynał lub gniewus.

Borowik ceglastopory charakteryzuje się brązowym kapeluszem i trzonem, który pokrywają czerwone kosmyki. Co ważne, po uszkodzeniu miąższ sinieje, staje się niebieskawy – niedoświadczeni grzybiarze uznają to za przeciwskazanie do spożycia, tymczasem dla tego grzyba to naturalna reakcja na kontakt z powietrzem po przekrojeniu lub zerwaniu. Barwa znika po ugotowaniu lub usmażeniu grzyba.

Najlepiej szukać borowików ceglastoporych w górach. Sezon na nie trwa od maja do października, służą im kwaśne gleby, „wybierają” zarówno lasy liściaste, jak i iglaste. Najczęściej znajdziemy je pod jodłami, świerkami, bukami lub dębami. W tym roku widziane były już w Bieszczadach.

Wieść gminna niesie, że po jodłowych lasach pojawiły się pierwsze w tym roku borowiki ceglastopore w Bieszczadach. Z racji na swoją barwę oraz przebarwianie się na siny kolor w miejscu uszkodzenia lub przecięcia grzyb ten ma wiele ludowych nazw – poinformowało w mediach społecznościowych Nadleśnictwo Baligród.

Jak to bywa w świecie roślin, niektóre mogą mieć sobowtóra. Zwłaszcza grzyby łatwo jest pomylić, jeśli nie ma się odpowiedniej wiedzy. Warto mieć przy sobie atlas, dobrą aplikację na telefon lub wyniesione z lasu zbiory zweryfikować u grzyboznawcy/klasyfikatora. Taką usługę oferuje większość stacji sanitarno-epidemiologicznych.

W przypadku borowika ceglastoporego mylący może być inny borowik – szatański.

Borowik ceglastopory jest gatunkiem grzyba, którego wielu grzybiarzy boi się zbierać identyfikując go z trującym, ale bardzo rzadkim borowikiem szatańskim. Najpewniej jest to efekt podobnego - czerwonego ubarwienia trzonu i sinienia po przekrojeniu – przypominają Lasy Państwowe.

Leśnicy uspokajają jednak, że występowanie borowika szatańskiego jest rzadkie, a różnicę widać po kapeluszu. Barwa ceglastoporego wpada w ciemny brąz, u szatańskiego odcień jest jasny. „Ponadto trzon przy kapeluszu u ceglastoporego z czerwonego przechodzi w żółty”, wskazują.

Źródła: Lasy Państwowe, GIS