Izabela Zatorska: Chcę wbiec na Elbrus i pobić rekord

Elbrus, najwyższa góra Kaukazu, mierzy 5642 metry. Sądziłem, że na jej szczyt można się tylko wspinać. Zimą góra nadal jest niebezpieczna. W tym roku zginęły tam dwie osoby. Jest to góra wulkaniczna, stąd na szczyt prowadzi też stosunkowo łatwa trasa. Liczy 12 kilometrów. Przewyższenie na tym dystansie to grubo ponad 3 tysiące metrów. Od 10 lat organizowany jest Elbrus Race, czyli bieg na Elbrus. Kolejny odbędzie się latem 2016 roku. I tak po prostu wbiegnie pani sobie na sam wierzchołek góry...
Nie do końca. Do biegu nadaje się 40 procent trasy. Reszta umożliwia mocny marsz. Są też miejsca, gdzie trzeba będzie zwolnić i skorzystać z umocowanych łańcuchów. Ogólnie prowadzę trzy formy treningu: bieg górski, bieg w rakach i chodzenie z kijkami, które wzmocni też ręce.
Bieganie na dużej wysokości to wyzwanie dla płuc.
Organizm może się różnie zachować. Dla zminimalizowania ryzyka choroby górskiej przyjadę na miejsce dwa tygodnie przed biegiem, aby się zaaklimatyzować.
Chce pani pobić też rekord trasy, który należy do Polki, Ani Figury. Nieźle go wyśrubowała. Wynosi 4 godziny, 22 minuty i 10 sekund. Ta biegaczka jest w pani wieku?
(Śmiech). Skąd! Ma dwadzieścia kilka lat. Wygrywałam z nią, ale na niższych wysokościach i krótszych trasach.
Na dłuższych trasach liczy się wytrzymałość, a ta przychodzi z wiekiem.
Do pewnego wieku (śmiech). Na razie nie mówię, ile mam lat. Jeśli wbiegnę na Elbrus i pobiję rekord Ani, będę się tym chwalić (śmiech).
Pani najwyższa dotąd góra, to...
Kinabalu na Borneo. Ponad 4 tysiące metrów. Odbył się na niej półmaraton. Na dole mieliśmy plus 30 stopni i prawie sto procent wilgotności powietrza, na górze - minus 4 stopnie. Było ciężko.
Skąd się wziął ten Elbrus?
Lata lecą, kariera zbliża się ku końcowi. Chce ją zakończyć mocnym akcentem. Udowodnić coś sobie. Pomysł zaczął się rodzić, gdy poznałam Andrzeja Bargiela, goprowca z Zakopanego, który z kolei ma światowy rekord biegowy na Elbrusie wśród mężczyzn.
Klasyczne mistrzowskie imprezy w biegach górskich pani porzuciła?
Musiałam. W 2006 roku w Nigerii kierowca, który nas wiózł na zawody, stracił panowanie nad samochodem. Dachowaliśmy. Dla mnie skończyło się to złamanym kręgosłupem, połamanymi żebrami, odmą płuc. Startowałam potem w mistrzowskich imprezach w Polsce. Wygrywałam, nawet z dziewczynami, które mogłyby być moimi córkami (śmiech), ale wiedziałam, że mistrzostw Europy czy świata już nie zawojuję. Kręgosłup chwilami bardzo mi dokuczał. Liczę, że na Elbrusie nie da mi popalić.
Ile będzie kosztował udział w wyścigu na Elbrus?
Dużo, bo mój team liczy kilkanaście osób. Będzie masażysta, obsługa medyczna, ktoś z mediów, bo bieg będzie nagrywany. Oceniamy, że koszt wyniesie około 60 tysięcy złotych. W tym miejscu niskie ukłony dla firmy Eko-Karpaty, która wspiera ten projekt.
Bieganie to całe pani życie?
Bez przesady. Pracuję w I LO w Krośnie. We Wrocance prowadzę ośrodek agroturystycz- ny. Można u mnie pobiegać, pograć w tenisa, siatkówkę, koszykówkę, a wieczorem przy kominku napić się nalewek, które sama robię. Jestem zwolenniczką mocnych, wytrawnych. Moją dereniówką goście są zwykle zachwyceni. Wspaniale rozluźnia mięśnie po treningu (śmiech).