Jak wybrać najlepsze płytki – część 1

- Tymczasem badania rynkowe, które mamy okazję od czasu do czasu przeglądać mówią o tym, że przy wyborze płytek istotne są również takie elementy jak jakość design i producent, przy czym uszeregowanie tych cech od najważniejszej dla klienta powinno wyglądać następująco: design, jakość, cena i producent – tłumaczy Marek Baran, dyrektor centrum ceramiki w rzeszowskiej firmie BOZ.

O ile w kwestii designu można przyjąć zasadę, że z gustami się nie dyskutuje to jednak należy zwrócić uwagę na takie elementy jak moda, trendy, innowacje. I tutaj wygląd płytek imitujących delikatny cement, szlachetne kamienie czy naturalne ciepłe drewno góruje nad innymi wzorami. Modne są również wszelkiego typu odwołania do stylów retro w postaci płytek typu „patchwork”. Bardzo popularne są płytki imitujące metale, często już ze śladami rdzy i zużycia, płytki ze wzorami 3D, a także o formacie sześciokąta. Bardzo wiele pomieszczeń wykańcza się w tej chwili płytkami wielkoformatowymi np. o wymiarach 90 x 90 cm, 120 x 60 cm, 100 x 300 cm i większych. – To coś, co wpisze klienta w obecne topowe kierunki projektantów odpowiedzialnych za rozwój branży płytkowej – przekonują eksperci Marek Baran.

Czym jest jakość w płytkach? Tutaj warto poznać kilka szczegółów technologicznych, produkcyjnych i podzielić płytki na dwie odmiany:

- Gresy - są tworzone z jednorodnej masy z domieszką barwników, albo szkliwione (a więc zawsze jednorodna z reguły szara masa pokrywana jest szkliwem).
- Klinkiery - ciągnione i prasowane, najmniej nasiąkniane.
- Zwykłe płytki ścienne - produkowane na białej lub czerwonej masie.

Wszystkie rodzaje płytek mogą być też opisywane parametrami, lub cechami określającymi ich trwałość:

- Ścieralność – jest oznaczana klasą PEI od I do V. Im wyższa klasa, tym lepsza odporność na ścieranie. Do warunków domowych wystarczy III lub w pomieszczeniach narażonych na obecność materiałów typu piasek, kamyczki – IV klasa. W pomieszczeniach gdzie raczej chodzimy w pantoflach i stanowiących strefę bardzo czystą w domach (np. salony kąpielowe przy sypialni) wystarczającym może być nawet PEI II, aczkolwiek eksperci raczej tego nie zalecają.

- Mrozoodporność – konieczna przy stosowaniu płytek na zewnątrz i powiązana z nią nasiąkliwość płytek, czyli zdolność do absorbcji wody. Im mniejsza, tym płytka bardziej odporna na duże amplitudy temperatury, w tym duże mrozy.

- Rektyfikacja – inaczej „docięcie płytek” na określony zawsze stały wymiar. A więc uniknięcie problemów z kalibrami. Pomiędzy poszczególnymi partiami produkcyjnymi występują różnice w wymiarach powstające przy wypalaniu płytek, są to odchylenia od nominalnego wymiaru np. o milimetr lub 2, które już uniemożliwiają połączenie płytek z różnych partii produkcyjnych. Jedną z zalet rektyfikacji jest możliwość układania takich płytek na minimalnych fugach. Jednak zawsze eksperci przekonują, że nie należy układać płytek „bezfugowo”, choćby ze względu na zawsze możliwe minimalne ruchy podłoża czy ściany mogące powodować napięcia tak położonych płytek i ich pękanie.

- Odcienie / tonacje – różnice w odcieniu pomiędzy różnymi partiami produkcyjnymi, oznaczane na opakowaniach jako tonacje (dotyczy każdego rodzaju płytek).

- Antypoślizgowość - oznaczana parametrem R i cyfrą od 9 do 13 – mająca znaczenie szczególnie w pomieszczeniach mokrych i narażonych na działanie wilgoci. W praktyce już sam fakt stwierdzenia występowania któregoś z powyższych parametrów świadczy o zwiększonym bezpieczeństwie. Dla wielu płytek parametr ten nie jest bowiem określony, ponieważ producent nie ma obowiązku badania produktów w tym kierunku. Należy pamiętać, że im płytka jest bardziej antypoślizgowa, tym jest trudniejsza w utrzymaniu czystości.

- Rodzaj powierzchni: strukturalna, naturalna (matowa), satyna (lekki połysk), lappato (półpolerowana), polerowana (a nawet polerowana powleczona szkłem tworząca super-polerowaną). Z każdą z nich wiąże się innych wygląd, inne wrażenia estetyczne, inne parametry techniczne oraz inne sposoby postępowania. W szczególności to często pomijany przez klientów fakt konieczności impregnowania niektórych płytek przed użyciem zaprawy fugowej. Chodzi o płytki nieszkliwione, których powierzchnia została poddana obróbce (polerowanie – częściowe lub pełne).

Taka fabryczna obróbka powoduje otwarcie mikroporów znajdujących się na powierzchni płytek i narażenie ich struktury na możliwość chłonięcia powierzchniowych zanieczyszczeń. Wówczas konieczna jest impregnacja, która powoduje zamknięcie tych mikroporów i zabezpieczenie płytki przed wchłanianiem zanieczyszczeń. Niektóre polerowane płytki są impregnowane fabrycznie.