Jak założyć rozsadnik i dbać o iglaki (prace w ogrodzie)

- To naturalny proces. Ta część rośliny, która jest wystawiona na światło słoneczne, rozwija się pięknie, natomiast w środku igły obumierają. Opadłe należy usunąć, gdyż będą gromadziły dużą ilość wilgoci.

Na takich igłach rozwiną się zarodniki grzybów, które wywołają różne choroby iglaków - radzi Anna Cieszyńskia, główny specjalista ds. warzywnictwa w Podkarpackim Ośrodku Doradztwa Rolniczego w Boguchwale.

Ogólnie przyjmuje się, że tuje z odkrytymi korzeniami można sadzić tylko wczesną wiosną i jesienią póki są w spoczynku, bo wtedy są największe szanse na przyjęcie.

Lepiej kupować sadzonki doniczkowane, bo mają dobrze ukształtowaną bryłę korzeniową. Należy się jednak upewnić, że były uprawiane w doniczce, a nie wykopane z gruntu i w nią wsadzone. Właściwie, sadzonki z doniczek można sadzić przez cały sezon, oprócz okresów susz i mrozów.

Eksperci radzą jednak, by robić to najpóźniej do połowy października. Kiedy kupujemy tuje do zasadzenia, powinniśmy pamiętać, aby wybierać zawsze okazy grube i zdrowe. Jeśli decydujemy się na tuję kopaną z gruntu, należy dobrze przyjrzeć się bryle korzeniowej i sprawdzić, czy jest zdrowa i nie połamana. Nie wybierajmy tui chudych i wysokich, ponieważ nigdy nie będą one na dole gęste.

W miejscu sadzenia tui należy usunąć trawę i dobrze wypielić. Bowiem tuja nie lubi towarzystwa trawy i chwastów, z którymi musi walczyć o składniki odżywcze. Jeśli z tui robimy żywopłot wówczas należy usunąć i wypielić cały pas ziemi.

Kiedy sadzić tuje

Pamiętajmy, że dla iglaków bardzo istotne jest nawożenie. Jeśli zasilimy je np. nawozami nasze rośliny będą w lepszej kondycji i silniej wybarwione. Gdy zauważymy, że igły naszych krzewów zaczynają żółknąć, możemy zastosować nawóz, który zawiera dużo żelaza. Występuje on zarówno w formie oprysku, jak też granulek, którymi posypujemy ziemię wokół drzewa czy krzewu.

Pamiętajmy przy tym, że każdy krzew ma system korzeniowy bardziej rozgałęziony niż korona rośliny, dlatego powinniśmy rozsypywać nawóz nie blisko pnia tylko na jego obrzeżach. Zastosowane nawozy dobrze jest przykryć ziemią, albo przynajmniej rozgarnąć korą, gdyż wtedy rozpuszczą się odpowiednio pod wpływem wilgoci.

U iglaków często występuje też brązowienie igieł. Możemy temu zaradzić poprzez zastosowanie nawozu zawierającego magnez. Można go podawać w formie oprysku albo granulek. Są też nawozy długo działające, 100-dniowe do iglaków, które poprawiają ich kondycję i wybarwienie.

Zimowe osłony z iglaków trzeba zdejmować wczesną wiosną. Nie usunięte w porę będą powodowały podniesienie temperatury i zbyt szybki wzrost pąków i nowych pędów. Poza tym zbyt wysoka temperatura pod folią spowoduje nagromadzenie się nadmiernej ilości wilgoci i rozwój grzybów. Wszelkie okrycia powinniśmy ściągać z roślin w dzień chłodniejszy albo pochmurny, aby zdążyły się one zaaklimatyzować i zahartować.

Jak założyć rozsadnik

Kwiecień to dobry czas na sadzenie traw ozdobnych. Jeśli mamy w ogrodzie trawy ozdobne z poprzednich lat, to w tym okresie należy je przyciąć, aby wypuściły nowe źdźbła.

Na świerku może pojawić się ochojnik świerkowy, zaś na modrzewiu mszyca. Często widzimy, jak do poszczególnych igiełek na modrzewiu przylepione są takie niby kłaczki.
Ale nie są to żadne pyłki czy nasiona tylko właśnie mszyca. Zaś ochojnik świerkowy wytwarza takie maleńkie szyszeczki. Jeśli świerk był sadzony w poprzednim roku to obecny okres dobry jest do zastosowania środka o nazwie "Promana", który zniszczy mszyce.

A. Cieszyńska przypomina, że rozsadnik powinien być zakładany na tym samym miejscu nie częściej niż co 4-5 lat, a najlepiej zmieniać jego lokalizację co roku. Rozsadnik warzyw kapustnych należy usytuować na polu wolnym od kiły kapusty i nicieni, w miejscu, w którym można zapewnić nawadnianie roślin.

Pod rozsadnik nadaje się gleba przepuszczalna, szybko nagrzewająca, zawierająca dużo próchnicy. Dawki nawozów mineralnych najkorzystniej jest ustalić na podstawie wcześniejszej analizy chemicznej gleby. Wiosną zaleca się umiarkowane nawożenie. Przed siewem nasion stosuje się 2-3 kg saletrzaku i soli potasowej oraz 3-4 kg superfosfatu 18 proc. na 100 m kwadr.

Kalafiory i brokuły powinny być uprawiane na glebach najlepszych, zasobnych w substancje organiczne i składniki pokarmowe oraz o dobrych stosunkach wodno-powietrznych.

Pamiętajmy, że najodpowiedniejsze pod uprawę kalafiora są czarnoziemy, czarne ziemie, mady próchnicze lessy i gleby torfowe. W przypadku brokuła, który ma mniejsze wymagania glebowe od kalafiora, do jego uprawy nadają się również gleby gliniasto-piaszczyste. Natomiast kalafior i brokuł nie udają się na glebach zakwaszonych, które przez kilka lat nie były wapnowane, ponieważ występuje wtedy ryzyko porażenia roślin przez kiłę kapusty oraz ryzyko wystąpienia objawów niedoboru molibdenu.

W przypadku zbyt niskiego odczynu gleby, wapnowanie należy wykonać najpóźniej jesienią w roku poprzedzającym uprawę roślin. Dawkę nawozów wapniowych np. mączki dolomitowej należy wyznaczyć na podstawie analizy chemicznej gleby.