Kilkaset strzelców i orląt złoży w Rzeszowie przysięgę i ślubowanie

Mszy św. będzie przewodniczył ordynariusz diecezji rzeszowskiej ks. bp Jan Wątroba. Podczas mszy ślubowanie złoży 123 orląt Związku Strzeleckiego, uczniów głównie klas IV – VI szkoły podstawowej. Przed ślubowaniem marszałek Sejmu Elżbieta Witek zada orlętom pytanie z Katechizmu polskiego dziecka „Kto ty jesteś?”.

Po mszy św. o godz. 13.15 strzelcy z JS 2021 zapraszają na uroczystą zbiórkę na pl. Farnym przed pomnikiem swojego patrona płk. Leopolda Lisa-Kuli. Nowy dowódca 21 Brygady Strzelców Podhalańskich płk Tadeusz Nastarowicz złoży pani marszałek Elżbiecie Witek meldunek o gotowości. W programie uroczystości także: apel pamięci, odegranie hymnów państwowego i Związku Strzeleckiego Józefa Piłsudskiego „Strzelec” oraz pieśni reprezentacyjna WP „Legiony to żołnierska nuta”, musztra i defilada paradna, a przede wszystkim przyrzeczenie strzeleckie 300 nowych strzelców.

Poniedziałkowe uroczystości odbędą się w przededniu 104. rocznicy śmierci płk. Leopolda Lisa-Kuli. Data ta zostanie upamiętniona 7 marca o godz. 17 złożeniem wieńców i zapaleniem zniczy na grobie bohatera na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie.
Leopold Lis – Kula urodził się 11 listopada 1896 w Kosinie, zm. 7 marca 1919 w Torczynie po ataku polskich legionistów na stanowiska ukraińskie. Był majorem piechoty Wojska Polskiego, kawalerem Orderu Virtuti Militari i jednym z najbardziej utalentowanych polskich oficerów pośmiertnie awansowanym do stopnia pułkownika.

Leopold Kula od 1912 r. angażował się w prace organizacji strzeleckich; w czasie I wojny światowej walczył w I Brygadzie Legionów Polskich. W 1917 w czasie kryzysu przysięgowego odmówił złożenia przysięgi wierności cesarzowi niemieckiemu, został internowany. Po oficjalnym rozwiązaniu Legionów, jako obywatel austriacki, znalazł się na froncie włoskim w stopniu feldfebla (sierżanta), gdyż nie uznano mu wcześniejszych awansów. Walcząc we Włoszech odniósł poważne rany, w czasie leczenia udało mu się wrócić do Polski. W 1918 roku przeciwdziałał demobilizacji oddziałów polskich, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, w wieku 22 lat został mianowany komendantem naczelnym POW III na Ukrainie; uczestniczył w walkach polsko - ukraińskich 1918–19 (m.in. brał udział w odsieczy Lwowa), został śmiertelnie ranny 6/7 III 1919 w bitwie pod Torczynem na Wołyniu.