KOMENTARZ: Finisz pięciolatki Stali Rzeszów i pięćdziesięciolecie w Stali Mielec

W ostatniej kolejce obgryzali paznokcie kibice Śląska Wrocław i Wisły Płock. W meczach, które wypadało wygrać, piłkarze obu klubów ugrali okrągłe zero punktów, ale karę ponieśli tylko płocczanie. Tym samym fiaskiem zakończyła się dwumeczowa „akcja strażacka” Marka Saganowskiego. Popularny „Sagan” coś tam jednak zyskał. Owszem, jego ekipa spadła, ale on sam tak jakby awansował. Wszak robotę na zapleczu ekstraklasy ma ponoć zaklepaną, a dwa tygodnie temu pracował jeszcze w 2 lidze.

Wisła po 8 kolejkach była liderem ekstraklasy. Stal Mielec, nasz jedynak w elicie, też ładnie grała jesienią. Po pierwszej rundzie zajmowała 7. pozycję, tracąc do drugiej w stawce Legii Warszawa 5 punktów. Niestety, zima nie posłużyła mielczanom. W rewanżach uzbierali 11 goli, wypocili 3 zwycięstwa i matematycznie byli zagrożeni spadkiem niemal do końca (6 oczek zapasu nad strefą spadkową). Ostatecznie wylądowali na 11. miejscu. Nie wpisze się to zbyt efektownie w 50 rocznicę pierwszego mistrzostwa Polski. A tę Lato i spółka będą świętować za niespełna miesiąc.

Piszę przed meczem Stali Rzeszów w Tychach. Jeśli biało-niebiescy nie przegrali, znów są w strefie barażowej. A jeśli będą w niej po ostatniej kolejce, powalczą o awans. Sytuacja byłaby wtedy niezręczna, bo o najwyższy cel grałby trener, z którym nie po drodze szefowi klubu. Wiadomo przecież, że nawet gdyby Daniel Myśliwiec przerwał 47-letni rozbrat stalowców z ekstraklasą, „w nagrodę” pożegna się z posadą. A pomyśleć, że 5 lat temu Rafał Kalisz podpisał z Januszem Niedźwiedziem umowę, w której zawarty był punkt mówiący o premii na wypadek awansu do... Ligi Mistrzów.