Koncert symfoniczny w Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. W programie m.in. M. Skoryk, J.S. Bach i H. M. Górecki

Wystąpią:

• ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ

• RAFAŁ JANIAK – dyrygent

• MARCIN ŚWIĄTKIEWICZ – klawesyn

• M. Skoryk – Melodia

• J.S. Bach – Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową d – moll BWV 1052

• H. M. Górecki:
  -Trzy utwory w dawnym stylu
  -Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową op. 40

• M. Karłowicz – Poemat symfoniczny „Odwieczne pieśni” op. 10

• Koszt udziału: 40 zł

• Koszt udziału (ulgowy): 30 zł

-"Klawesyn to instrument, który budzi skojarzenia z dawnymi epokami, chociaż w XX stuleciu nastąpił jego prawdziwy renesans. Przyczyniła się do tego polska klawesynistka światowej sławy – Elżbieta Chojnacka (1939 – 2017), dla której tworzyli najwybitniejsi kompozytorzy na całym świecie. Program zestawia ze sobą dwa koncerty klawesynowe z różnych epok – pierwszy wyszedł spod pióra mistrza baroku – Johanna Sebastiana Bacha (1685 – 1750), drugi jest dziełem XX – wiecznego twórcy – Henryka Mikołaja Góreckiego (1933 – 2010). Trzyczęściowy, popisowy Koncert Bacha otwiera Allegro, które prezentuje energiczny temat, stopniowo ozdabiany błyskotliwymi figuracjami. Adagio – część druga jest pełna zadumy, a bogato ornamentowana partia klawesynu prowadzi liryczny dialog ze smyczkami. W trzeciej część Allegro na pierwszym plan wysuwa się wirtuozowska partia klawesynu" - czytamy na stronie Filharmonii Podkarpackiej.

"Równie efektowny jest Koncert na klawesyn (1980) Góreckiego dedykowany Elżbiecie Chojnackiej. Ten krótki utwór wpisuje się w nurt estetyki neoklasycznej, o czym świadczy chociażby lapidarna – dwuczęściowa forma oraz sięganie do barokowej, motorycznej rytmiki. Zgodnie z tytułem elementy archaizujące odnaleźć można w Trzech utworach w dawnym stylu (1964) Góreckiego. Klimat dawnej muzyki osiąga kompozytor m.in. poprzez użycie melodii zaczerpniętych z XVI – wiecznych pieśni. Neoromantyczna ekspresja rozpostarta będzie pomiędzy trzema ogniwami Odwiecznych pieśni (1904 -1906) Mieczysława Karłowicza (1876 – 1909), przedstawiciela nurtu nazywanego „Młodą Polską” w muzyce. Dzieło zostało zrodzone z osobistych refleksji, jakie towarzyszyły kompozytorowi podczas samotnych górskich wycieczek po Tatrach. Poszczególne części tego symbolicznego tryptyku symfonicznego opatrzył kompozytor sugestywnymi tytułami: Pieśń o wiekuistej tęsknocie, Pieśń o miłości i o śmierci oraz Pieśń o wszechbycie. Łączy je wspólny „temat odwieczności”. 8 lutego 1909 roku, niespełna kilka tygodni po wykonaniu Odwiecznych pieśni w Filharmonii Warszawskiej, kompozytor – taternik zginął tragicznie, zasypany lawiną u stóp Małego Kościelca. Jak pisał wybitny polski muzykolog Leszek Polony: „Muzyka Karłowicza niesie ze sobą szczególny etos: skłania do zadumy nad ludzkim losem. Nad jego samotnością, tragizmem, a w tym wszystkim – wzniosłością.”" - informuje Filharmonia Podkarpacka.