Lepsza strona Polaków: wielkie serca w obliczu choroby i cierpienia [KOMENTARZ]

Kolejnym dowodem na to, że potrafimy zjednoczyć się w obliczu ludzkiej krzywdy, cierpienia czy choroby, jest zbiórka pieniędzy dla maleńkiej Poli, chorej na SMA, na portalu Siepomaga. Wydawało się, że jest to mission impossible, a jednak wyścig z czasem się udał! Od kwietnia ub.r. zebrano gigantyczną sumę ponad 9 mln zł, dzięki której będzie można rozpocząć terapię genową dziewczynki, będącą jej szansą na wyzdrowienie i życie. Zbiórkę wsparło około 200 tys. osób i ta liczba mówi sama za siebie. „Dzieją się cuda” – skomentowała rezultaty zbiórki wzruszona Kamila Matuszek, mama Poli. Tak, pani Kamilo, obserwując, jak szybko w ostatnich dniach przyrasta zebrana kwota, też sobie pomyślałem, że to cud.

Kiedy widzimy takie cuda, serce rośnie. To jest lepsza strona Polaków. Lecz istnieje i ta gorsza. Aby nie szukać daleko: wystarczy poczytać komentarze w Internecie. Jacy my potrafimy być chamscy i zgryźliwi; jak potrafimy sobie nawzajem dogryzać, mieszać innych z błotem i skakać sobie do oczu nawet o głupoty! Nie twierdzę, ale i nie wykluczam, że czasami jedno i drugie mogliby robić ci sami ludzie. To pierwsze jest piękne, ale nie usprawiedliwia drugiego.

„A we mnie samym wilki dwa Oblicze dobra oblicze zła Walczą ze sobą nieustannie Wygrywa ten którego karmię” – śpiewa Luxtorpeda w utworze „Wilki dwa”. Oby ten pierwszy wilk zawsze w nas zwyciężał.