Marta Mizera, projektantka mody z Rzeszowa

- Czy ma pani coś do ukrycia?

- Każdy powinien mieć odrobinę własnej tajemnicy, do której dopuszcza tylko grono najbliższych osób.

- Czy wystąpiłaby pani w reality show?

- Nie.

- Jaką cechą charakteru chciałaby się pani pochwalić?

- Myślę, że jestem pracowita.

- Największa pani wada?

- Objadam się dobrymi słodyczami i to w najmniej stosownych porach: po południu i wieczorem.

- Nie lubi pani...

- Głupoty i wszystkiego co z niej wynika.

- Uwielbia pani...

- Uwielbiam i podziwiam prawdziwą sztukę.

- Z czego ostatnio pani się śmiała?

- Z dowcipów Andrzeja Grabowskiego w Ustroniu podczas Międzynarodowych Wyborów Miss Lata, gdzie miałam pokaz mody i zasiadałam w jury.

- Czy potrafi pani wybaczać błędy (jakie)?

- Tak. Wszyscy je popełniamy, ale powinniśmy starać się ich nie powtarzać.

- Jakich błędów pani nie wybacza?

- Nie miałam takiego przypadku, ale chyba najtrudniej wybaczyć błąd wynikający z zaniedbania, który może odbić się na zdrowiu lub życiu człowieka.

- Czy policzyła pani swoich wrogów?

- Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Wolę myśleć, że wrogów nie mam.

- Co / kto wzbudza w pani lęk?

- Sytuacje, w których jestem bezradna.

- Kiedy (proszę się nie obrażać) pani kłamie?

- Nie kłamię.

- Pani ideał mężczyzny...

- Kanon pięknego i proporcjonalnego ciała próbowano stworzyć już w starożytności, prace te kontynuowali wielcy artyści renesansu. Dzisiaj przyjmuje się za ideał człowieka o wysokości ciała równej ośmiu długościom głowy. Ale czy nie jest to zbyt proste i płytkie w zderzeniu z prawdziwym człowiekiem? Bardziej niż na przymioty ciała zwracam uwagę na zalety ducha: osobowość, charakter.

- Czy pani partner spełnia te wymogi?

- A to jest właśnie kawałek mojego prywatnego terenu.

- O czym pani marzy?

- Czas mam tak mocno wypełniony, że nie wystarcza go już na marzenia. Jeżeli już, to chciałabym zostawić po sobie dużo pięknych i dobrych rzeczy.

- Gdyby pani musiała zmienić zawód, to na jaki?

- Już zmieniłam. Jestem prawnikiem, projektantem mody, maluję i projektuje wnętrza. Chętnie podpatruję prace konserwatorów dzieł sztuki, artystów rzeźbiarzy, stolarzy.

- Kogo chciałaby pani zwymyślać i za co?

- Publicznie? Nie. Gdybym miała do kogoś pretensje, to powiedziałabym mu to prosto w oczy.

- A kogo chciałaby pani poznać i zaprzyjaźnić się?

- Mam szczęście, bo znam i przyjaźnię się z wieloma bardzo wartościowymi i ciekawymi ludźmi. Myślę, że nie jest to zamknięta lista.

- Co by pani zrobiła, gdyby dostała milionowy spadek?

- O spadku nie myślę. Staram się pomagać w akcjach dobroczynnych i mam nadzieję, w miarę możliwości, rozszerzyć taką działalność.