Mieczysław Kasprzak: musimy ograniczyć marnowanie żywności

O co chodzi w projekcie ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności?

Ustawa dotyczy głównie sklepów wielkopowierzchniowych, które miałyby obowiązek przekazywania do instytucji charytatywnych i organizacji pozarządowych, żywności, na którą kończy się termin przydatności do spożycia. Taki sklep lub sieć handlowa musiałby mieć zawartą umowę z organizacją, która na bieżąco odbierałaby żywność. Chodzi o to, aby przynajmniej na tym etapie wyeliminować marnowanie żywności w Polsce, bo skala tego zjawiska woła o pomstę do nieba. Odbywa się ono na każdym etapie. Od produkcji, po konsumpcję w gospodarstwach domowych. Z tym jednak, że na etapie producentów to marnotrawstwo jest najmniejsze, bo ci ludzie wiedzą, jak dużo pracy i wysiłku trzeba włożyć, aby jedzenie wyprodukować. Dlatego bardzo szanują żywność.

Jak duża jest skala marnowania żywności?

Ogromna. Z szacunków instytucji europejskich wynika, że w Unii Europejskiej marnuje się rocznie 89 mln ton żywności, co stanowi 179 kg na osobę. W Polsce brakuje stałego monitoringu i danych dotyczących marnowania żywności. Sieci handlowe nie raportują do żadnego organu ani nie podają do publicznej wiadomości informacji na temat ilości utylizowanej żywności oraz żywności przekazywanej na cele charytatywne. Brak danych w tym zakresie uniemożliwia dokonanie oceny realnej skali tego zjawiska, co z kolei przekłada się na brak możliwości podjęcia działań, zmierzających do dokonania zmian i poprawienia sytuacji.

Rozumiem, że taki sklep będzie musiał odpowiednio wcześniej przekazać artykuły spożywcze, a nie np. ostatniego dnia przydatności do spożycia.

Oczywiście, taki minimalny termin będzie określony w ustawie. Chodzi o to, aby organizacje miały jeszcze czas na przekazanie żywności potrzebujących, a oni na skorzystanie z pomocy.

Co obecnie z przeterminowaną żywnością robią sklepy?

To, co chcą. Wybierają najmniej kosztowną dla nich formułę zagospodarowania. Jak coś się zepsuje to najczęściej wyrzucają na śmietnik.