Mieszkania dla wychowanków domów dziecka

Pomysł zrodził się w momencie, gdy zwolniło się jedno z mieszkań w budynku przy ul. Lipińskiego zamieszkałym przez rodziny nauczycielskie.
- Postanowiliśmy z jednego mieszkania zrobić dwa mniejsze, aby tym samym pomóc dwóm osobom, nie jednej - mówi starosta Edward Olejko. - Zaprojektowaliśmy je tak, że będą one miały wspólny aneks kuchenny i wspólną łazienkę i dwa oddzielne pokoje wielkości ok. 15 m. kw. każdy. Zechcemy to wykonać w podwyższonym standardzie, z glazurą, kabiną prysznicową, ścianami gipsowymi itp. Będzie to możliwe dzięki kilku firmom budowlanym i handlowym, które odpowiedziały na nasz apel.
Jest już też wiadomo kto otrzyma klucze do własnego "M-1". - Staraliśmy się wybrać osoby będące w największej potrzebie, nie posiadające warunków na zamieszkanie w swoich rodzinach, a z drugiej strony osoby ambitne, które chcą coś w życiu osiągnąć. W ten sposób chcemy im w tym pomóc - mówi Jan Paszkiewicz, dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie.
Jedną z nich jest 18-letnia Monika, mieszkająca przez 10 lat w Domu Dziecka w Szebniach, a od roku w Wolicy, uczennica Zespołu Szkół Chemicznych w Jaśle. Drugą o rok od niej starsza Wioletta, przebywająca obecnie w Powiatowym Zespole Socjalizacyjno-Interwencyjnym w Sanoku, tegoroczna maturzystka Liceum Ogólnokształcącego w Rymanowie, z aspiracjami na studia. W obydwu przypadkach małe mieszkanko, własny kąt, mogą bardzo pomóc im wejść w dorosłe życie i zrealizować te plany.
Powiat sanocki daje dobry przykład i przypomina innym samorządom, że pomoc w usamodzielnieniu się wychowankom domów dziecka należy właśnie do nich. Większość wychowanków tych domów po osiągnęciu pełnoletności, nie ma dokąd wrócić. Bez pomocy samorządów, stają się zazwyczaj bezdomnymi, a nierzadko, ludźmi marginesu. Stąd wymagają szczególnej troski, o czym mało kto pamięta.