Na bocznym torze: Prawda czy fałsz, czyli jak to jest z trenerem Stali Rzeszów. Piotr Świerczewski chce się bić

O tym, że pozycja Janusza Niedźwiedzia nie jest za mocna, wróble ćwierkają od czasu, gdy Stal zaczęła przegrywać, czyli robić to, czego w trzeciej lidze prawie nie doświadczała. Ostatnie tygodnie wesołe na Hetmańskiej nie są - biało-niebiescy stracili komplety punktów w pięciu z ostatnich siedmiu meczów. Sporo. Dlaczego nie idzie? Trener wspominał o kontuzjach, na mieście gadają, że skończyła się chemia na linii szatnia - trener. Parę tygodni temu zapewniano mnie, że coach stalowców ma pełne zaufanie swych szefów. Hhm, może autentycznie ma. Z drugiej strony w piłce często jest tak, że gdy prezesi zapewniają o poparciu dla trenera, to za chwilę tego trenera już nie ma.

Dla odmiany szampańskie nastroje panują na Wyspiańskiego. Drużyna wygrała 7 z ostatnich 10 meczów, zajmuje fotel wicelidera, a na dokładkę serwuje kibicom dreszczowce ze szczęśliwymi zakończeniami. Kibice “pasiaków” nie mają prawa się nudzić, biją brawo swym pupilom, doceniając także pracę trenera, któremu po meczach śpiewają “Graba trenerem, Resovia gra z charakterem”.

Z cyklu “Piłkarz na emeryturze” - do walki w klatce szykuje się 47-letni Piotr Świerczewski, swego czasu gracz porządny, ale też niezły boiskowy, a bywało, że i pozaboiskowy ancymon. W programie Stan Futbolu popularny “Świr” wyjaśniał, dlaczego chce się bić. Rozbawiony Krzysztof Stanowski przekonywał pana Piotra, że poza boiskiem stoczył on już 10 walk, z których 7 wygrał. Były reprezentant z uśmiechem zapewniał, że te wszystkie historie w większości były nieporozumieniami, najwyżej niegroźnymi przepychankami. Mnie od razu przypomniało się “nieporozumienie” w Mielnie i kultowe już zdanie: “Jest za głośno piękny kawalerze?”.