Na gospodarstwie rolnym kobieta do 67 lat nie popracuje

- Czym się pani zasłużyła dla rolnictwa?

- Pewnie tym, że uprawiam 10 ha pola i hoduję stado mlecznych krów. Co roku sprzedaję do mleczarni w Trzebownisku ok. 50 tysięcy litrów mleka. Dostało ono kiedyś podczas konkursu w Boguchwale I nagrodę za wysoką jakość.

- Z kim pani gospodarzy?

- Sama. 13 lat temu zmarł mój mąż. Syn zaś po studiach obronił doktorat i został w Krakowie. Raczej nie będzie rolnikiem. Dużo na gospodarstwie robię sama. Do dojenia krów mam dojarkę. Do pracy w polu czasem muszę wynajmować ludzi.

- Da się z takiego gospodarstwa wyżyć?

- Ja nie narzekam, bo się da wyżyć. Komu się nie chce robić, to może narzekać. Ale ja jestem zaradna i dobrze zorganizowana. Dziś wstałam raniutko, wszystko w gospodarstwie porobiłam i na godz. 10 po odznakę zdążyłam przyjechać.

- To pewnie i w kole gospodyń wiejskich się pani udziela?

- Kiedyś tak, teraz brak mi czasu. Za to zasiadam w radzie nadzorczej Spółdzielczego Gospodarstwa Rolnego Kółek Rolniczych – Kolbuszowa.

- Co myśli pani o przechodzeniu kobiet na emeryturę w wieku 67 lat?

- Na gospodarstwie rolnym, gdzie jest dużo pracy fizycznej, nie da się na pewno pracować wydajnie do 67 roku życia. Ja pracuję tak już 40 lat. W czerwcu kończę 60 lat i czuję, że nie mam już tylu sił, co rok temu. Sama mam teraz dylemat, co robić. Teoretycznie mogłabym przejść na emeryturę rolniczą, ale za 800 zł nie wyżyję. Biorąc świadczenie, nie mogę uprawiać pola. Czekają mnie trudne decyzje.

Zofia Ród otrzymała odznakę podczas VIII Podkarpackiego Forum Kobiet Wiejskich, które odbyło się w piątek w Rzeszowie. Zorganizowali je: Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, Podkarpacka Izba Rolnicza oraz Wojewódzki Związek Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych. Patronat honorowy nad imprezą objął Jan Bury - wiceminister Skarbu Państwa.