Niepełnosprawny, prawie 2-letni Adaś może jeździć na rowerku dzięki protezom z drukarki 3D [ZDJĘCIA]

Mały Adaś od urodzenia zmaga się z niepełnosprawnością rączki. Nie ma przedramienia i dłoni. Jego ręka kończy się tuż za łokciem.

Chłopczyk, mimo przeciwności losu, jest bardzo radosnym, pogodnym, ciekawskim i pełnym energii dzieckiem.

- Kiedy urodził się Adaś, szukałam specjalistów. Nie bałam się pytać i pisać do ludzi, którzy mogliby nam pomóc - wspomina Dagmara Wędzina, mama chłopca. - Nie chodziło mi tylko o pomoc materialną, ale i wiedzę, co mamy robić, bo zdania są bardzo podzielone, jeśli chodzi o protezowanie tak małych dzieci.

I dodaje, że Adaś od 6 miesiąca życia ma już protezę. - Ale tak naprawdę ta proteza nie ma funkcji chwytu, bo tutaj raczej chodziło o to, aby przyzwyczaić naszego synka do noszenia czegoś na kikucie - wyjaśnia mama chłopca. - Uważamy z mężem, że Adaś nadal jest za mały na protezę z funkcją chwytu. Pomyślimy o takim rozwiązaniu w najbliższej przyszłości.

Pani Dagmara opowiada, że Adaś w lutym skończy dwa latka i za wzór do naśladowania bierze 3,5 letniego brata. - Serce mi pękało, jak widziałam, że Adaś chciał jeździć na rowerze, ale nie mógł się poprawnie odpychać - opisuje mama chłopca.

Pewnego dnia pani Dagmara usłyszała reportaż o Lilce, dziewczynce, która urodziła się bez lewego przedramienia. Z pomocą przyszedł jej Artur Tutka ze swoimi uczniami z jarosławskiego technikum, którzy wydrukowali dziewczynce protezy 3D. - Ta wiadomość dała mi nadzieję, że może i Adaś dostanie taką szansę - wyznaje pani Dagmara. - Odnalazłam pana Artura na Facebooku i napisałam wiadomość. Opisałam, jak wygląda rączka synka, z czym ma problem. Wszystko potoczyło się ekspresowo. Oni skontaktowali się ze Szkołą Podstawową nr 25 w Rzeszowie, która wykonała specjalnie i za darmo dla naszego dziecka uchwyty na rączkę. Dzięki nim poprawił się komfort życia synka.

W SP nr 25 im. Prymasa Tysiąclecia w Rzeszowie trwa właśnie program zajęć z modelowania i druku 3D „Pomocna dłoń 3D”. Jego celem jest tworzenie innowacyjnych urządzeń protetycznych dla dzieci z urazami i wadami wrodzonymi dłoni lub przedramienia. - Program kierowany jest do uczniów klas starszych i zajęcia odbywają się po lekcjach - zaznacza Ryszard Hałgas, pracownik szkoły, pasjonat programowania, który wspólnie z Rafałem Kochańskim, informatykiem w SP nr 25, wydrukował na drukarce 3D specjalne uchwyty dla Adasia.

Sam druk protez trwał około 20 godzin. Koszt materiału był niewielki.

- Projekt przygotował doktor Krzysztof Grandys z Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie - dopowiada Rafał Kochański, pasjonat nowych technologii i metod aktywizujących w nauczaniu.

Szkoła może pochwalić się bardzo dobrze wyposażoną pracownią druku 3D, która w nowoczesny i nieszablonowy sposób kształci młodzież. Dla niej stworzenie protezy dla Adasia było wielką radością i przyjemnością. Szkoła całym sercem zaangażowała się w projekt, a Ryszard Hałgas zapewnia, że tworzenie modeli 3D wydaje się bardzo skomplikowane na pierwszy rzut oka. - Jednak tak nie jest. Istnieje wiele programów do modelowania przestrzennego, które oferują różny poziom trudności - twierdzi pracownik szkoły.

- Dostęp do edukacyjnych aplikacji sprawia, że każdy uczeń może nauczyć się pracy z drukarką 3D.

Bożena Zięba, dyrektor SP nr 25 w Rzeszowie, podkreśla, że szkoła rozpoczęła program zajęć, którego celem jest nie tylko poszerzanie wiedzy z zakresu grafiki 3D, ale i ukształtowanie ucznia aktywnego, samodzielnego, twórczego, a przede wszystkim świadomie uczestniczącego w życiu społecznym i kulturowym.

- Na co dzień zajmowaliśmy się i zajmujemy drukowaniem m.in. pomocy dydaktycznych, przedmiotów codziennego użytku, czy różnych gadżetów, zaprojektowanych przez naszych uczniów, ale chcemy wejść na wyższy poziom techniczny i wykorzystać potencjał nie tylko naszych pracowników, pasjonatów m.in. modelowania i druku 3D, ale też zdolnych i pracowitych uczniów - akcentuje dyrektor szkoły.

- Ta pasja zarówno pracowników, jak i uczniów wykracza poza ramy przeciętnej pracowni. Pomogliśmy Adasiowi, chcemy pomagać dalej i czekamy już na kolejne zgłoszenia od potrzebujących.

Rafał Kochański zapewnia, że poznanie podstaw modelowania i druku 3D daje nie tylko satysfakcję z wykonania własnych projektów. - Jest również sposobem pomocy dla osób niepełnosprawnych przez tworzenie mechanicznych protez kończyn górnych lub dolnych - twierdzi Rafał Kochański. - W tym celu podejmiemy współpracę z organizacją e-NABLE Polska, która pomaga ludziom na całym świecie poprzez tworzenie mechanicznych protez kończyn. E-NABLE skupia tysiące wolontariuszy pomagających ludziom, którzy nie mogą sobie pozwolić na drogie, tradycyjne urządzenia protetyczne.

- Te plastikowe uchwyty to wspaniała rzecz. Dzięki nim Adaś może na przykład jeździć na rowerze - podkreśla pani Dagmara. Przyznaje, że te uchwyty dodają synowi pewności siebie. - I chociaż Adaś do tej pory uczy się obsługi rowerka z uchwytem, to sama jazda m.in. na rowerku, hulajnodze, czy prowadzenie dwiema rączkami np. zabawkowej kosiarki, daje mu mnóstwo radości. Uchwyt świetnie się sprawdził również na moim rowerze i siodełku Adasia, bo synek może dwie ręce oprzeć na kierownicy. Pomocny jest też na huśtawce. My uczymy się, testujemy. Mam nadzieję, że udowodnimy, iż już od najmłodszych lat jest sens uczyć takie maluchy prawidłowej, anatomicznej postawy m.in. podczas jazdy na rowerze. Dziękuję z całego serca za taką szansę.

Adasiu! Rośnij nam zdrowo i podbijaj świat, a szkoło nr 25 - nie ustawaj w poszukiwaniu nieszablonowych rozwiązań na podwyższanie kompetencji i umiejętności uczniów. Rozwijaj się, a przy tym pomagaj innym.