O dzikości i wolności w Bieszczadach

[obrazek1] "Bieszczady w PRL-u 3", Krzysztof Potaczała, BOSZ 2015.Nakładem Wydawnictwa BOSZ ukazała się właśnie na rynku wydawniczym kolejna książka Krzysztofa Potaczały o Bieszczadach. Jest to trzecia, najnowsza i zarazem ostatnia część reportaży o Bieszczadach autorstwa Potaczały.

Zbiór ilustrowanych opowieści, spiętych klamrą czasu lat 70., 80., a nawet sięgającą niekiedy nieco poza peerelowską rzeczywistość.

Historie, które opowiada Potaczała, to historie, jakich próżno szukać w powszechnie znanej literaturze. To opowieści o ludziach, tworzących historię Bieszczadów, którzy nie bali się dzikości tych gór, ekstremalnych warunków, w jakich przyszło im żyć. Dla nich najważniejsza była przygoda, dreszczyk emocji i wolność. Ta, jakby nie wyglądała, to jednak była. Nawet w czasach PRL-u.

Potaczała pokazuje ludzi i wydarzenia, bez których Bieszczady byłyby uboższe. Odnajduje i rozmawia z ludźmi, którzy jeszcze pamiętają tamte czasy, dociera też do pożółkłych już dokumentów i fotografii, pokazujących, jak to było za komuny w tych Bieszczadach.

I snuje opowieści o kwaterze Klanu Kowbojów i Trampów spod Baligrodu, o "kolczastej" granicy strzeżonej sierpem i młotem. Jest opowieść o skazanych z więziennych Oddziałów Zewnętrznych, o żołnierskim trudzie budowania wąskotorowej kolejki, o samotnych wędrówkach żubra Pulpita, czy o przystanku Rainbow Family w Tworylnem. Jest nawet historia grupy turystów, która na moście w Dwerniku oparła się o spróchniałą barierkę i spadła z 12 metrów do Sanu. Nikt na szczęście nie zginął.

"Bieszczady w PRL-u 3" to dwanaście soczystych, przyprawionych szczyptą humoru reportaży o prawdziwym bieszczadzkim życiu. To opowieści o Bieszczadach, które przyjmowały tylko ludzi silnych, słabi nie mieli tu nic do roboty. To historia Bieszczadów, których już nie ma. Chociaż... wolność wciąż tu jest, a i dzikości trochę jeszcze znaleźć można.