Ocalił wiele zabytków

Urodzony w Przemyślu, tamże chodził do szkoły. Studiował medycynę we Lwowie, mieszkał w Hołuczkowie i Tyrawie Wołoskiej, ale całe swe dorosłe życie związał z Sanokiem. Z wyjątkiem dziesięciu lat, które spędził w rumuńskich i sowieckich więzieniach oraz w łagrze pod Workutą, gdzie pracował w kopalni węgla.
Przed wojną 1939 r. przyłączył się do grupy osób czyniących starania o utworzenie Muzeum Ziemi Sanockiej, otwarte w 1934 roku. Tak rozpoczął swą wielką przygodę z muzealnictwem.
Po wojnie wyjazdy w teren uzmysłowiły mu ogrom zniszczeń spowodowanych walkami z UPA. Z garstką podobnych sobie zapaleńców przystąpił do ratowania ocalałych pamiątek. Jego pasja i upór doprowadziły do powstania Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, którego był dyrektorem przez czternaście lat.
Miał szerokie zainteresowania kolekcjonerskie, czego wyrazem stały się zbiory (m.in. ceramika huculska, malowane fajanse polskie, pamiątki związane z Piłsudskim). Posiadał też sporą bibliotekę. W 1978 r. przekazał Muzeum Historycznemu w Sanoku ponad 400 okazów pokuckiej ceramiki.
Zmarł 14 października 1983 r., pochowany został w Sanoku. Jego imię nosi ulica w tym mieście.