Oglądanie filmów na komputerze

Zwiększenie mocy komputerów zbiegło się ze spopularyzowaniem efektywnych metod redukcji objętości plików multimedialnych. Najpierw pojawił się format zapisu muzyki - MP3. Później udało się dokonać kompresji materiału filmowego za pomocą kodeka DivX. Pierwsze wydanie DivX-a, a był nim program do odtwarzania plików multimedialnych ASF, opracowano w firmie Microsoft. Niestety, aplikacja "wyciekła" z firmy i pojawiła się w internecie jako kodek DivX;-). Jej obecna edycja (5.0.3) jest rozpowszechniana jako shareware.

Potrzebny ponad 500 MHz

DivX bazuje na algorytmie MPEG-4 pozwalającym nawet dziesięciokrotnie zmniejszyć rozmiar danych, potrzebnych do zapisania ruchomego obrazu w stosunku do strumienia zakodowanego z wykorzystaniem algorytmu MPEG-2. MPEG-2 i MPEG-4 działają na podobnych zasadach, ale wykorzystuje się je do innych zastosowań. Pierwszego używa się m.in. do zapisywania filmów na płytach DVD; drugi powstał z myślą o transmisji strumienia wideo przez łącza internetowe.
DivX pozwala umieszczać w zbiorze AVI informacje o obrazie. Jeżeli chcemy dodać do nich dźwięk, musimy użyć narzędzia do kompresji dźwięku (jednego z kodeków MP3). Zastosowanie dwóch metod kompresji stawia spore wymagania sprzętowi odtwarzającemu tak zakodowany materiał. Minimalna częstotliwość procesora dekodującego musi być większa niż 500 MHz.

Na kopiowaniu świat się nie kończy

Z ankiety "Chipa" wynika, że 70% właścicieli komputerów PC odtwarza filmy zapisane w DivX. Kodeki DivX wzbudzają tyle emocji, bo można je wykorzystać do kopiowania płyt DVD. Nie powinno się kojarzyć ich tylko z nielegalnym kopiowaniem filmów. Programy te mają znacznie więcej zastosowań. Jeśli mamy kamerę wideo, to pomogą nam one zapisać w archiwum relację z wakacji czy spotkania w rodzinnym gronie. Gdy wyposażymy komputer w szybki procesor, kartę tunera TV i specjalne oprogramowanie (np. iuVCR), DivX pozwoli nam rejestrować audycje telewizyjne.

Film to obraz i...

Mówiąc o odtwarzaniu plików DivX, warto wspomnieć o karcie graficznej. To jej wydajność decyduje, co i jak zostanie wyświetlone na ekranie. Ważna jest prędkość przesyłania danych z pamięci komputera do RAM-u karty graficznej. Jeśli mamy w miarę nową płytę główną i nowoczesny adapter graficzny, nie powinniśmy mieć żadnych problemów z wyświetlaniem filmów DVD na ekranie. Wszystkie urządzenia odpowiedzialne za wyświetlanie obrazu wykorzystują dziś szybki port AGP. Jest on wprawdzie przeznaczony na potrzeby akceleratorów grafiki 3D, ale podczas wyświetlania obrazów dwuwymiarowych spisuje się znakomicie.
Jakość filmu wyświetlanego na ekranie monitora zależy od sprzętowego wsparcia skalowania obrazu. Zapewnia je mechanizm tzw. nakładek (Overlay), umożliwiający przeskalowanie obrazu przez układ karty graficznej bez udziału procesora. W przypadku braku takiego mechanizmu wyświetlenie filmu na pełnym ekranie wymagałoby dodatkowej mocy obliczeniowej. Jej brak, oznaczałby problemy z płynnością odtwarzania. Jeśli mechanizm nakładek szwankuje, powinniśmy sprawdzić, czy mamy najnowszą wersją sterowników dla układu graficznego.

dźwięk...

Jeżeli komputer pracuje pod Windows 2000/XP, nie musimy instalować specjalnych dekoderów do odsłuchania ścieżki dźwiękowej zapisanej w pliku AVI - odpowiednie oprogramowanie jest wbudowane w system. W przypadku Windows 9x/Me, będzie nam potrzebny kodek audio MP3 - najlepiej filtr DirectShow (np. Lame). Przyda się on też podczas kodowania własnych materiałów.
W plikach AVI spotykamy się czasami z muzyką i dialogami zapisanymi z wykorzystaniem metody kompresji AC3. Pozwala ona na umieszczenie w strumieniu danych informacji o dźwięku przestrzennym 5.1. Standard ten został opracowany przez Dolby Laboratories, a później zaadaptowany na potrzeby kina i płyt DVD z filmami. Żeby odsłuchać tak zapisany dźwięk, musimy mieć specjalny dekoder (na przykład darmowy AC3Filter). Po zainstalowaniu go, można odtwarzać muzykę i dialogi w formacie 5.1 na wiele sposobów.

Więcej informacji:
CHIP 4/2003, s.38-59