Opryszczka może być niebezpieczna

Niewielkie zaczerwienienie, swędzenie, pieczenie, mrowienie, a następnie bolesne, charakterystyczne zmiany pęcherzykowe wypełnione płynem. To oznaka, że dopadł nas wirus opryszczki zwany potocznie zimnem.

Może on zaatakować zarówno dorosłych, jak i dzieci. A zarazić się nim jest bardzo łatwo. Wirus opryszczki jest bardzo rozpowszechniony. Źródłem zakażenia jest chory lub zakażony bezobjawowo człowiek.

- Opryszczka jest to choroba, wywołana przez wirusa Herpes Simplex, a właściwie, przez jego dwa podtypy HSV-1 i HSV-2. Podtyp 1 wywołuje zmiany chorobowe w górnych częściach ciała, zwłaszcza w błonach śluzowych jamy ustnej, skórze twarzy, rogówce - wylicza Joanna Wrona, lekarz rodzinny z przychodni Słoneczny Stok "Medyk" w Rzeszowie. - Natomiast podtyp 2 występuje w skórze i błonach śluzowych zewnętrznych narządów płciowych.

Zbliża się atak opryszczki

Wystarczy pocałunek z osobą, która ma opryszczkę, picie z tego samego kubka, używanie tej samej łyżeczki, a wirus może przewędrować do twojego organizmu:

- Zakażenie przenosi się przez kontakt bezpośredni, ponieważ wirus obecny jest w wydzielinach m.in. w ślinie. Możliwe jest również przeniesienie zakażenia z matki na płód lub noworodka - stwierdza lekarz rodzinny. - Do pierwszego zetknięcia się człowieka z podtypem 1 wirusa dochodzi najczęściej przed ukończeniem 5 roku życia.

Joanna Wrona wyjaśnia, że wirus wnika do organizmu przez błonę śluzową lub uszkodzoną skórę. Namnażając się w komórkach nabłonka wywołuje pierwotne zakażenie, czyli charakterystyczne zmiany pęcherzykowe.

Jest jednak bardzo "sprytny" i wędruje dalej, wnikając komórek nerwowych, gdzie przechodzi w stan uśpienia. W sprzyjających warunkach dochodzi do reaktywacji wirusa. Jest to tzw. opryszczka nawrotowa. Czynnikami wywołującymi ten stan może być stres, miesiączka, wychłodzenie, niedożywienie, choroba bakteryjna, ekspozycja na silne światło słoneczne, uraz skóry lub błon śluzowych u osoby zakażonej.

Jak leczyć

Pomocne w leczeniu opryszczki są leki przeciwwirusowe podawane doustnie i zewnętrznie (na zmienioną chorobowo skórę). Zmniejszają one nasilenie objawów zakażenia pierwotnego i nawrotowego, ale nie niszczą wirusa utajonego. Chory nadal może zakażać innych. Dodatkowo w razie potrzeby można zastosować leczenie przeciwgorączkowe i przeciwbólowe.

- Zakażenie pierwotne i nawrotowe leczymy lekami przeciwwirusowymi przez 3-5 dni. Najlepiej rozpocząć je w okresie objawów zwiastunowych. Przy częstych i uporczywych nawrotach leczenie może trwać nawet do 6 miesięcy - mówi lekarz.

- Wirus jest bardzo rozpowszechniony i jest wielu jego nosicieli. To znacznie utrudnia skuteczną profilaktykę. Polega ona na unikaniu kontaktu z wydzielinami osoby chorej. Szczepionki przeciw wirusowi opryszczki nie ma.

Powikłania

W wyniku opryszczki może pojawić się opryszczkowe zapalenie gardła i migdałków podniebiennych, jak również pierwotna i nawrotowa opryszczka narządów płciowych. Wirus opryszczki może zaatakować również narząd wzroku. Z wykwitami na spojówce, rogówce i skórze powiek. Jeśli opryszczka rogówki nawraca, może dojść do jej zbliznowacenia, co prowadzi do ślepoty. W leczeniu opryszczki ocznej stosuje się maści pod nadzorem lekarza okulisty.

Opryszczka skóry może przybrać postać: zanokcicy opryszczkowej, ze zmianami na opuszkach palców, 'opryszczki zapaśników" u sportowców uprawiających dyscypliny kontaktowe - zwykle w miejscach otarć naskórka na klatce piersiowej, uszach, rękach, i wyprysku opryszczkowego u chorych na atopowe zapalenie skóry.