Z prezydenckiego przemówienia do odznaczonych

Prezydent podziękował wszystkim za obecność. I powiedział: dziękuję, bo państwa obecność podkreśla niezwykle znaczenie tego spotkania. Znaczącego dla dwóch narodów, polskiego i żydowskiego, który z nami jest na tej ziemi od tysiąca lat. Którego przedstawiciele niejednokrotnie przelewali za nas krew. Przez stulecia trwała ta symbioza, budowania swojego życia, wspólnych interesów. Aż do dramatycznego momentu, kiedy Polska i ci którzy tu mieszkali utracili wolność, kiedy zostaliśmy napadnięci i przez Niemców, a potem Związek Sowiecki. Najeźdźca nie tylko poniżał ludzką godność, ale uważał, że dopuszczalna jest eksterminacja narodu żydowskiego. A Polaków uważano za niewolników. I zaczął się proces zagłady. Ale był sprzeciw polskiego państwa podziemnego.

Tu było jedyne miejsce w Europie, gdzie za jakąkolwiek pomoc Żydom groziła śmierć.

Człowiek stawał przed dramatycznym wyborem. Widział sąsiada, który potrzebował pomocy, a za plecami miał żonę dzieci i wnuki. Musiał się zawahać, czy odwrócić się, czy otworzyć drzwi i pomoc. Nie wszyscy te drzwi umieli otworzyć. Ale było mnóstwo ludzi, którzy tej pomocy nie odmówili.