Pocztówka z Kataru #3. Michniewicz prosi dziennikarzy o skład na mecz z Meksykiem

Koniec odliczania. Za mniej niż 24 godziny będziemy już znali rezultat meczu z Meksykiem, od którego Biało-Czerwoni rozpoczną swoją przygodę z katarskim mundialem. Nastroje w zespole są dobre. Wojciech Szczęsny i Grzegorz Krychowiak na przedmeczowej konferencji nie wyglądali na specjalnie spiętych. Szczęsny po części oficjalnej podpisywał jeszcze książki i zamienił kilka słów z dziennikarzami. Krychowiakowi też jakoś szczególnie się nie spieszyło. Widać, że presja nie pęta naszym nóg, nie ma zamykania się i chowania za podwójną zasłoną. Wszystko odbywa się w granicach zdrowego rozsądku.

Jeśli komuś lekko trząsł się głos, to selekcjonerowi, ale nawet on po konferencji zbijał piątki z żurnalistami i pozwalał sobie na charakterystyczne dla siebie szpileczki, żarty. Uśmiech nie schodził mu z ust, zwłaszcza wtedy, jak dopytywany przez jednego z przedstawicieli mediów o ustawienie (w trakcie oficjalnej części unikał odpowiedzi na to pytanie) rzucił: – A kogo wy byście wystawili? No, proszę bardzo? Wyślijcie mi swoje składy. Ja ich wystawię, ale jak coś, to weźmiecie potem na siebie odpowiedzialność?

Zapanowała niezręczna cisza. Po chwili znów był śmiech i życzenie sobie powodzenia. Na koniec dnia wszyscy gramy do tej samej bramki i każdemu z nas zależy na jak najlepszym występie Polaków na tych mistrzostwach. Nie marzymy o takim występie, jaki zafundowali swoim fanom Anglicy w starciu z Iranem, czy intensywności jak w spotkaniu Holandii z Senegalem. Niech to będzie skromne 1:0, po słabej grze jak z Chile, a nie piękna, ale klęska Iranu z Anglią 2:6.

Jeśli już o Anglikach mowa, to spora ich część dotarła do Doha dopiero w dniu meczu. Jeszcze w niedzielę trudno było spotkać liczniejsze grupy angielskich kibiców na mieście, w metrze czy restauracjach wzdłuż ruchliwych ulic. W poniedziałek z koeli nawet w naszym hotelu zapanowało większe poruszenie. Brytyjczycy dotarli, by wspierać swoją reprezentację, choć z pewnością nie było ich tylu, co np. Meksykanów. To martwi w kontekście meczu z Polską, bo jeśli chodzi o prawdziwych polskich kibiców — a nie przebierańców, których nagrania krążą po sieci — to nie mamy dobrych wieści.

Krąży legenda, że ktoś kogoś widział na otwarciu Fan Zone, ale był to Polak od lat mieszkający w USA w stanie — mówiąc delikatnie — wskazującym. Ktoś inny spotkał starszego Pana z naszego kraju, który był ubrany w reprezentacyjną koszulkę, ale przyznał, że... nie ma jeszcze biletu na żaden mecz Biało-Czerwonych.

Smutniejszy jest tylko widok włoskich dziennikarzy. Jest ich w Doha kilku, może kilkunastu, ale wyglądają jak zbite psy. Siedzą i smętnie notują, jakby byli tu za karę. Mundial bez Italii w żaden sposób ich nie rajcuje. To jedna z nielicznych chwil w historii futbolu, kiedy mistrzowie Europy zazdroszczą nam, a nie my im. Oby ten stan trwał jak najdłużej.

Z Kataru - Piotr Janas