Pomnik papieża w Tarnobrzegu to bubel architektoniczny?

Pomysł uczczenia Jana Pawła II pojawił się kilka lat temu. Nikt wtedy nie miał wątpliwości, że 50-tysięczne miasto powinno mieć pomnik wielkiego Polaka. Dlatego radni bez zastanowienia przekazali nieodpłatnie grunt na rzecz głównego inwestora, czyli parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Wykonanie pomnika zlecono lokalnemu artyście plastykowi.

- Kiedy powstawał projekt, rozmawiałem z jego twórcą. Przekonywał mnie wtedy, że w przypadku tego pomnika będzie, tak jak z wieżą Eiffla w Paryżu. Była krytykowana, ale z czasem stała się symbolem narodowym - mówi Jurand Lubas, przewodniczący Rady Miasta Tarnobrzega.

Śmieją się internauci

Pomnik wzbudził mieszane uczucia już trzy lata temu, gdy stanął u zbiegu ulic Kazimierza Wielkiego i Sikorskiego obok supermarketu. Kilka tygodnie temu kontrowersje odżyły na nowo.

Przy pomniku zamontowano metalowe pręty, a na nich herb Leliwy, symbol miasta. Na ich montaż inwestor nie potrzebował zgody urzędników. - No cóż. Dobór materiałów mógłby być inny, ale inwestor wykorzystał to, co miał - uważa Andrzej Wójtowicz wiceprezydent miasta.

Ozdoba trafiła na ogólnopolską stronę internetową, na której wskazywane są największe buble architektoniczne w Polsce. Była też omawiana w kuluarach na ostatniej sesji Rady Miasta. Radni, również ci prawicowi, nie kryli oburzenia.

- Gdy się patrzy na to, co otacza Jana Pawła II, można powiedzieć tylko, że w Tarnobrzegu wieje wiochą - mówił nieoficjalnie jeden z nich. - Wstyd mi, że Ojciec Święty, człowiek o wielkim autorytecie, ma swój pomnik przy markecie, a ludzie zamiast się modlić, biegną po koszyki, bo akurat jest promocja.

To kwestia gustu

Element wykonano na zlecenie parafii. Dlaczego w taki sposób zdecydowała się upiększyć pomnik.

- O gustach się nie dyskutuje. Ozdoba pomnika, podoba się wiernym - usłyszeliśmy tylko w kancelarii parafii.

Marek Gosztyła, radny i były przewodniczący komisji infrastruktury i rozwoju miasta: - Już dawno apelowałem do prezydenta, by utworzyć komisję estetyki do opiniowania większych inwestycji w mieście, w tym pomników. Może wtedy nie dochodziłoby do takich paradoksów.