Przejście w Budomierzu. Uchodźcy przekraczający granicę mają przy sobie tylko małe plecaki. Potrzebują praktycznie wszystkiego

Każdego dnia przejście graniczne w Budomierzu, 12 kilometrów od Lubaczowa przekracza tysiące uchodźców. Uciekają z Ukrainy, przed bombami i rakietami, w pośpiechu, zabierając tylko kilka drobnych, najpotrzebniejszych w podróży rzeczy.

ZOBACZCIE ZDJĘCIA:

- Ta wojna odbiera nam wszystko – płacze Irina Pawluk z miejscowości Biała Cerkiew (Bila Tserkva) na Ukrainie. – Zabrała nam nasze domy, mężów, ojców, a także całe nasze życie. W pośpiechu musiałam uciekać. Zabrałam tylko plecak i jedną reklamówkę z jedzeniem na drogę. Nie wzięłam nawet ładowarki do telefonu, który i tak po kilku godzinach się rozładował. Nie mam, od kilku dni, żadnego kontaktu z wujostwem. Mieszkają w Kijowie. Nie wiem, czy oni jeszcze żyją. Zostawiam chłopaka i rodziców, którzy nie chcą uciekać ani do Polski, ani nigdzie indziej. Moja siostra opuściła Ukrainę w tamtym tygodniu. Wyjechała z dziećmi do teściów do Niemiec. Szwagier niestety musiał zostać.

Irina relacjonuje, że w jej rodzinnym mieście widać już panikę ludzi. Coraz mniej sklepów jest jeszcze otwartych, zamknięte są szkoły, przedszkola i wszystkie inne zakłady. – Część ludzi już uciekła. Niektórzy przygotowują się do opuszczenia swoich domu, ukrywają swoje cenne rzeczy. Wszyscy się bardzo boją i wojny, i głodu, bo w sklepach brakuje już niektórych towarów spożywczych. Brakuje też lekarstw – dopowiada Irina. – Chowamy się do piwnic, jak tylko słyszymy alarmy bombowe.

Irina śledzi wiadomości z Ukrainy.

– Cieszę się, że jestem już tutaj, chociaż wydaje mi się, że w Polsce jest tylko moje ciało, a serce zostało na Ukrainie – mówi Irina. - Nie mogę przestać myśleć o chłopaku i rodzicach. Czy ja ich jeszcze zobaczę?

ZOBACZ WIDEO:

Katrina, która przyjechała z Odessy, podkreśla, że nie spodziewała się, że otrzyma w Polsce tyle pomocy. – To, co tutaj się dzieje, po stronie polskiej jest niezwykłe. Wszyscy są dla nas bardzo pomocni i życzliwi – dopowiada Katrina. – Przekroczyłam granicę bardzo głodna i wyziębiona. Od razu dostałam gorącą kawę i talerz ciepłej zupy.

Na miejscu w Budomierzu pomagają absolutnie wszyscy – policja, wolontariusze, strażacy, panie z kół gospodyń wiejskich, a także pracownicy gminy m.in. Lubaczowa. Rozdają nie tylko ciepłe posiłki i napoje, ale także najpotrzebniejsze rzeczy dla dzieci m.in. pampersy, słoiczki z jedzeniem, mleko, butelki, smoczki i ciepłe ubrania. Pod jednym z namiotów stoją wózki dziecięce, spacerówki i gondole, które chętnie zabierają matki małych dziećmi.

- Jeszcze kilkanaście dni temu było tu puste pole, nawet nie było prądu. Dzisiaj mamy tu dobrze wyposażony punkt, który pomaga uchodźcom z Ukrainy – opowiada jeden z wolontariuszy.

- Staramy się codziennie pomagać, jak tylko możemy. Mamy ogrzewane namioty, z których korzystają uchodźcy – opowiada Zbigniew Cencora, z Urzędu Gminy w Lubaczowie. – Dzisiaj jest bardzo zimno, a niektórzy zatrzymują się tutaj na dłuższą chwilę. Czekają na rodzinę, przyjaciół, znajomych. W tych namiotach mogą się ogrzać i zjeść coś ciepłego.

Ciepłe posiłki, kawę i herbatę ze street foodowej budki serwuje m.in. Dariusz Szumełda z Przemyśla, który reprezentuje w Budomierzu World Central Kitchen, światową, humanitarną organizacje. Działacze WCK pomagają w różnych miejscach świata. Obecnie są przy ukraińskich granicach w Polsce, na Słowacji, Węgrzech, Rumunii, ale również na Ukrainie.

– Jesteśmy tutaj od wtorku, 1 marca i codziennie rozdajemy potrzebującym około 300 posiłków – opowiada Dariusz Szymełda. – Część posiłków pakujemy na wynos i są one zanoszone na ukraińską stronę.

Tamara Duszko ze Lwowa jedzie do Krakowa. Usiadła na chwilę w namiocie.

– Za mną długa podróż. 17 godzin jestem w drodze, a to jeszcze nie koniec. Moja koleżanka ze studiów (Tamara studiowała w Krakowie) zorganizowała dla mnie mieszkanie w Krakowie. Jutro ma przyjechać do mnie siostra z dwójką dzieci. Mam nadzieję, że uda się im uciec. Siostra mieszka w Winnicy, a tam teraz już jest bardzo nieciekawie. Jestem wściekła na Rosję i na tego okropnego człowieka, co nam to robi.