Reggae Pod Palmą

Impreza ta zdecydowanie była potrzebna. Chociażby dla oderwania się od codziennego zabiegania, irytującego szefa czy nieprzyjemnych nauczycieli. Taka pozytywna odskocznia pod znakiem rozprzestrzeniającego się epidemiologicznie zapotrzebowania na muzykę reggae.

Z tradycyjnym lekkim opóźnieniem zaczęło się. Wódz Banach, Paweł Gawroński, Krzysztof Sak, Ryszard Łabul, Przemek Filipkowski, Tomek Kubik oraz Gutek na scenie, oklaski męskiej części publiczności pod nią, nieuniknione w przypadku tego zespołu piski części żeńskiej...

Utwory z dorobku Indios Bravos jak i z solowej płyty Banacha oraz z oczekiwanego, nowego albumu "Tu i teraz". Najwięcej ochów otrzymała "Jego piosenka o miłości", najmocniej rozruszała publiczność "Tak to tak", a osobiście pretendentem do najbardziej powalającej na kolana była spowolniona, nieco bardziej liryczna niż na płycie wersja utworu "Treat me right".

Nie zabrakło też ukłonów w stronę Boba Marley'a ("Redemption song") czy Brygady Kryzys ("To co czujesz"). Ogólnie, zespół dużo lepiej prezentuje się na żywo niż na płytach.

Indios Bravos to unikat na scenie muzycznej, tak samo i głos Gutka jest nie do przebicia. Co tu dużo pisać ten koncert był po prostu magiczny i porywający. Szybsze utwory przeplatane z wolniejszymi dla odsapnięcia po szaleństwie pod sceną, trzykrotne bisy. Do tego energia bijąca od wszystkich muzyków.

Po takim występie człowiekowi robi się lżej na sercu. Ze świadomością, że istnieją jeszcze ludzie walczący o to, w co wierzą za pomocą słów, a nie broni. Za pomocą muzyki, która porywa rzesze młodych, wzrastających w wiarę, że może być dobrze, że ten świat jeszcze nie do końca zszedł na psy. Pozytywnie...oj, bardzo pozytywnie.