"Requiem dla gospodyni". Aktorzy ze Stalowej Woli opowiadają o śmierci

Psychologiczny, intrygujący i wzruszający spektakl utkany na dramacie Wiesława Myśliwskiego to współczesne starcie się z doświadczeniem śmierci.

Akcja toczy się w wiejskiej, chłopskiej chacie, a dokładnie w izbie, w której najważniejszym meblem jest duży drewniany stół z krzesłami. Nie brakuje tam także ławek, lampy naftowej, wiader, świętego obrazu na ścianie oraz telewizora. Na wewnętrznej ścianie drzwi do drugiego pomieszczania, za którymi znajduje się zmarła właśnie gospodyni.

Tradycja nakazuje, że w czasie, gdy ciało przybywa w domu, powinni być przy nim bliscy, rodzina, sąsiedzi i znajomi. Okazuje się, że stół jest zastawiony, ale żaden sąsiad nie pojawia się na czuwaniu. W domu, nawet nie przy trumnie, są tylko dwie nieszczęśliwe córki nieboszczki (jedna marzy, aby wyrwać się ze wsi, a druga żyje za granicą, z partnerem) i Boleś, stary pastuch. Tylko on stara się, aby ktoś nie tylko zasiadł za stołami, ale także czuwał przy zmarłej. Odpowiedzialny za wierność tradycji zwabia do chaty napotkane na zewnątrz osoby. Tłumaczy przy okazji nieobecność sąsiadów (są żniwa i nie mają czasu).

Każdy z przybyłych żałobników myśli tylko o jedzeniu, alkoholu (którego nie ma, bo zmarła nie życzyła tego sobie). Zainteresowani przychodzą z ciekawości, nikt nie myśli tak naprawdę o zmarłej, jej rodzinie. Nie zastanawia się nad śmiercią i o niej nie mówi. Nie ma ważnych gestów, współczucia dla umarłych.

Spektakl wystawiony w Rzeszowie, na scenie Teatru Przedmieście, zmusza do myślenia i konfrontuje widza ze śmiercią, najbardziej naturalnym wydarzeniem w życiu, bo, jak mówi Boleś "jest każdemu pisana".

W rolę tragicznych bohaterów z powodzeniem wcielają się Edward Kotłowski, Aneta Adamska, Kinga Fornek, Marek Gruchota, Małgorzata Grudzień, Ewa Krukowska, Bogumiła Luberda, Maria Łojek, Anna Płecha, Marian Pomykała, Maria Trzeciak i Lila Wojciak.