Są sławni, choć nikt nie zna ich nazwisk. Rozgłos zdobyli dzięki śmierci, stając się bohaterami kultury masowej

Victor z Aveyron

Znaleziony we Francji niedaleko miasteczka Saint-Sernin-sur-Rance w departamencie Aveyron w dniu 8 stycznia 1800 roku. Wcześniej był dwukrotnie schwytany w sąsiednim departamencie Tarn, ale za każdym razem uciekał. Szacowano, że w 1800 miał około 12 lat. Przebywał w lesie i był prawdopodobnie wychowywany przez zwierzęta. Na jego ciele naliczono ok. 40 blizn. Chłopiec nie umiał mówić i zachowywał się jak dzikie zwierzę.

Na rozkaz ministra spraw wewnętrznych Lucjana Bonaparte został przywieziony do Paryża, gdzie zajmował się nim przez wiele lat Jean Marc Gaspard Itard, francuski lekarz specjalizujący się w leczeniu głuchoniemych. Opisy sukcesów i porażek wychowawczych, które odnotował Itard miały wpływ na teorie i praktykę wychowania oraz wniosły nowe dane do dyskusji nad dylematem „natura czy wychowanie”.

Victor nigdy nie nauczył się mówić. Znał jedynie kilka słów, na przykład lait (fr. „mleko”), mon Dieu (fr. „mój Boże”). Początkowo robił duże postępy w życiu społecznym i uczył się wypełniać polecenia. Po pięciu latach jego rozwój uległ zatrzymaniu. Zmarł w roku 1828.