Samuel Halpern: O ludobójstwie trzeba mówić jak najwięcej [ROZMOWA]

Co jest powodem pańskiego przybycia w ten zimowy dzień na miejsce zamordowania czterdziestu Żydów w lesie koło Kozłówka. Czy tu zginął ktoś z pana rodziny? Czy z Pogórza Strzyżowskiego pochodzą może pana przodkowie?

Ja przyleciałem z Izraela, bo tu na Podkarpaciu już kolejny raz uczestniczę w obchodach Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Nie jestem tu sam, tylko jest tu także Tamar, moja żona. Bo dla nas pamięć o pomordowanych Żydach jest bardzo ważna. W tym lesie nie zginął nikt z moich krewnych. Mama pochodziła z Dynowa. Mój tata z Lubaczowa i, z tego, co wiem, jego rodzina zginęła zamordowana przez hitlerowców w obozie w Bełżcu.

Kiedy przed chwilą pan przemawiał na miejscu zbrodni w lesie, pana głos się łamał... Dlaczego?

Byłem bardzo wzruszony. Tu zamordowano przecież czterdziestu Żydów, w tym kilkoro dzieci. Niemcy zamordowali ich tylko dlatego, że byli Żydami... O tym nie wolno zapomnieć. Nigdy. O tym powinno być głośno, także w mediach i w internecie. Trzeba mówić o ludobójstwie jak najwięcej.

Zauważył pan, że Polacy myślą bardzo podobnie?

Tak. Poza tym zaskoczyła mnie tak duża grupa Polaków uczestniczących w tej uroczystości i w innych miejscowościach dla upamiętnienia pomordowanych Żydów. Nie jestem zbyt religijny, ale bardzo podobała mi się tu modlitwa tym samym psalmem po hebrajsku i po polsku. I jeszcze jedna rzecz. Ja nie chcę antysemityzmu. W Ameryce jest go więcej niż w Polsce. Tu nie boję się chodzić z jarmułką na głowie, a w Stanach Zjednoczonych w wielu miejscach już tak.