Sanok w żałobie

Pochodził ze wsi Durdy k. Baranowa Sandomierskiego. Studia skończył w Lublinie, pracę zawodową rozpoczął w Stalowej Woli, po czym trafił do Sanoka. Uczył najpierw w Technikum Ekonomicznym, a następnie w II Liceum Ogólnokształcącym, któremu pozostał wierny do emerytury. Był jego dyrektorem przez 29 lat, co jest swoistym rekordem. Przez ten czas wypuścił kilka tysięcy wychowanków. Był wymagającym w stosunku do innych, ale też dużo wymagał od siebie. Zawsze rzetelny, obowiązkowy, pracowity. Mimo, iż szkoła była dla Niego wszystkim, jeszcze znajdował czas, aby działać w Związku Nauczycielstwa Polskiego, a także w społecznych organach Sanockiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Kiedy przeszedł na emeryturę, podjął kolejne wielkie wyzwanie kierowania Towarzystwem Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. Nie tak dawno cieszył się z wydania VIII tomu "Rocznika Sanockiego".
Nigdy nie skarżył się na stan zdrowia. Tymczasem choroba zaatakowała znienacka. Po kilku dniach pobytu w klinice w Krakowie zmarł, przeżywszy zaledwie 63 lata. Za wcześnie. O wiele za wcześnie. Będzie go Sanokowi i sanoczanom bardzo brakować. Pożegnają go w czwartek na cmentarzu przy ul. Dąbrowieckiej o godz. 13.