Sebastian Stachurski o swojej podróży z Erikiem Claptonem

O Twojej fascynacji Erikiem Claptonem rozmawialiśmy już w „Nowinach” w 1995 r. Byłeś wtedy 19-latkiem.

Mój pierwszy kontakt z tym artystą przypada na początek lat 90. Kolega dał mi płytę Claptona „Journeyman”. Posłuchałem jej, a w następstwie obejrzałem na VHS „24 Nights”. Była to kompilacja utworów ze słynnej serii koncertów Claptona w Royal Albert Hall w Londynie w latach 1990-1991. Wtedy już zupełnie zakochałem się w gitarze elektrycznej i muzyce Claptona. Od tego czasu zaczęła się moja muzyczna podróż z tym artystą.

We wspomnianym wywiadzie w „Nowinach” mówiłeś, że puszczasz utwory Claptona i próbujesz kopiować jego solówki dźwięk po dźwięku. Dziś jesteś dojrzałym gitarzystą i, jak rozumiem, metodę pracy z jego utworami masz inną.

Rzeczywiście, gram nieco inaczej, ale zawsze jest to osadzone w stylu Claptona. Widziałem na kanale YouTube nagrania młodych muzyków z ostatnich lat, którzy grają Claptona po swojemu: brzmienie ich gitary jest inne, wybierają do utworów inne skale. Nie do końca mi się to podoba. Ja staram się wiernie przekazywać muzykę Claptona. W „Layli” gram solówkę na gitarze akustycznej dźwięk w dźwięk tam samo jak Clapton na słynnym koncercie „Unplugged” z 1992 r. Jestem tak przesiąknięty frazowaniem a la Clapton, że czasami różni muzycy, z którymi gram gościnnie, mówią mi, że słychać, iż go słucham.

Co powoduje, że Clapton stał się jedną z największych ikon gitary bluesowo-rockowej?

Przede wszystkim jego ogromny talent. Bardzo fajną rzecz zauważył w jednym z wywiadów Joe Bonamassa. Podczas swojego koncertu w Royal Albert Hall zaprosił Claptona do wspólnego grania. Podczas próby Clapton przyniósł swojego Fendera, kabel i wzmacniacz. Nic więcej, żadnych efektów. I zagrał tak, że każda fraza była idealna. Druga sprawa to jego niesamowita wrażliwość muzyczna. A poza tym Clapton potrafi opowiedzieć w muzyce o swoich doświadczeniach życiowych, także trudnych.

Te jego trudne doświadczenia to m.in. problemy z używkami.

Clapton do dziś zachodzi w głowę, jak to się stało, że nadal żyje. Ilość substancji, które przez siebie przepuścił, jest nieprawdopodobna. Miał mroczny okres swojego życia, kiedy nie grał, lecz zajmował się głównie imprezowaniem. Jednak jego życie bardzo się zmieniło, gdy urodził mu się syn Conor. Clapton zdecydował się wtedy całkowicie rzucić alkohol, poddał się terapii. Zrozumiał, że nie może leżeć pijany przy małym dziecku. Dodatkowo rzucił też nałóg nikotynowy.

Realizujesz obecnie projekt muzyczny CLAPPTON. A Tribute To Eric Clapton. Rozumiem, że jest to typ tribute bandu, grającego covery tego artysty.

Przez wiele lat przeplatałem na koncertach utwory Erika Claptona, Tadeusza Nalepy i swoje autorskie. Pod koniec istnienia projektu Piotr Nowak Band (lider, były basista grupy Breakout, zmarł w maju 2020 r. – przyp. JK), zimą 2019/2020, weszliśmy do studia i dokonaliśmy pierwszych nagrań. Nie byłem z nich do końca zadowolony, bo muzyka Claptona stawia jednak poprzeczkę wysoko. Potrzeba było czasu, żeby sprawdzić różne ścieżki, jak do niej dotrzeć, byśmy mogli zagrać ją autentycznie. W 2020 r.
zdecydowaliśmy się powołać ten projekt do życia na szeroką skalę. Podczas koncertów gramy wyłącznie utwory Claptona. Jak wspomniałem, od wielu lat noszę w sobie miłość do tego artysty. W końcu zdecydowałem się, żeby to pokazać światu.

CLAPPTON. A Tribute To Eric Clapton tworzą: Sebastian Stachurski – wokal, gitara; Wojciech Kwieciński – bas; Robert Winczowski – bębny; Maciej Łosiewicz – klawisze; Julia Honkisz i Dominika Malec (oraz zamiennie Katarzyna Wnęk) – wokal; Jacek Młodochowski – realizator dźwięku; Bogusław Rela – menedżer.