Student też chce pracować!

Brzmi znajomo? Pewnie szukasz pracy. I pewnie nie możesz jej znaleźć.

Student się żali, bo nie może znaleźć pracy albo płacą grosze. Pracodawca też marudzi, bo student nie ma doświadczenia, a żąda kokosów. Uczelnia odsyła do urzędu pracy. Ministerstwo kombinuje, co zrobić z tym bałaganem i wymyśla kierunki zamawiane. Temat rzeka, a student wciąż nie ma pracy!
Z opublikowanych niedawno przez GUS badań aktywności zawodowej wśród różnych grup wiekowych wynika, że bezrobocie najszybciej rośnie wśród osób między 20. a 24. rokiem życia.

Jak wiadomo, w okresie wakacyjnym to normalne, bo rynek pracy zaludnia się świeżo upieczonymi absolwentami. Jednak gdy trend utrzymuje się dłużej, zaczyna to być alarmujące i wypadałoby się zastanowić nad jego przyczynami, skutkami i możliwymi rozwiązaniami. Wypadałoby przede wszystkim dlatego, że za statystykami kryją się prawdziwi ludzie.
Na przykład Karolina Kowalska, absolwentka Katedry Języków Specjalistycznych na UW. Licencjat z filologii angielskiej i informatyki, tytuł magistra tłumaczeń specjalistycznych. Szuka pracy od stycznia.

Ostatnio była na rozmowie kwalifikacyjnej i po długiej procedurze rekrutacyjnej okazało się, że miałaby być domokrążcą. Innym razem ubiegała się o pracę na pół etatu w biurze, gdzie miała zajmować się głównie edycją strony internetowej. - Zaoferowali mi 700 zł netto. Od znajomego wiem, że operator dźwigu może zarobić 10 tys. zł miesięcznie. Coś tu nie gra - dziwi się.

Cały artykuł dostępny jest na stronie dlaczego.com.pl