Szczypiornista PGE Stali Mielec: To trener zadecyduje, gdzie mam zagrać

Memoriał Weryńskiego wyszedł wam średnio. Z Czuwajem Przemyśl wygraliście wysoko, ale z Zaporożem nie było już tak łatwo.
Nie było łatwo. Sporo zawodników wciąż leczy urazy i wygląda to jak wygląda. To były jednak nasze pierwsze poważniejsze sprawdziany.

Z konieczności trener ustawiał cię też na pozycji obrotowego...
Nic nie poradzimy. Piotrek Krępa i Damian Krzysztofik są kontuzjowani, a ktoś musi ich zastąpić. Miejmy nadzieję, że nasi obrotowi się szybko wyleczą.

Właśnie wróciłeś z mistrzostw świata juniorów. 19. miejsce chluby wam nie przynosi...
Te mistrzostwa nie układały się po naszej myśli od samego początku. Mieliśmy zryw w meczu ze Szwecją, ale potem graliśmy z Serbią mecz, który decydował o miejscu w czołowej szesnastce. Przegraliśmy jedną bramką i morale spadło.
W reprezentacji grałeś głównie w obronie. W Stali będziesz grał też na lewym rozegraniu?
Dobrze czuję się w obronie. Nominalnie moją pozycją jest lewe rozegranie, ale jeśli jest potrzeba, to mogę zagrać i na prawej stronie, bo takie warianty na sparingach też przerabialiśmy. To trener zadecyduje, gdzie mam zagrać.

Stal gra nietypowo w obronie, ale bardzo skutecznie...
Stal gra w obronie 3-2-1 lub 5-1, a ja jestem przyzwyczajony do 6-0. Myślę, że z biegiem czasu powinno być coraz lepiej, przywyknę do tego systemu, bo Stal radzi sobie w nim dobrze i nie ma co tego zmieniać.

Dlaczego wybrałeś grę w Mielcu? Stal nie ma najlepszej opinii...
Myślę, że uda mi się dzięki temu trochę pograć w ekstraklasie. Nie liczę może na całe mecze, ale każda minuta będzie dla mnie ważna i będę powoli łapał to doświadczenie. Jestem jeszcze młody i muszę uczyć się tej gry seniorskiej. Razem z SMS-em występowaliśmy w I lidze, ale ekstraklasa to jednak inne granie.

Sezon zaczynacie z wysokiego pułapu - meczem z Vive Kielce...
Mam nadzieję, że nikt tu nie robi sobie wielkich nadziei na super wynik. Wygrana jest raczej poza zasięgiem, ale bez walki się nie poddamy.