Tajemniczy kamień znaleziony koło kapliczki w Żuklinie

Chodzi o okolice niewielkiego wzgórza z kapliczką, w południowo - wschodniej części Żuklina. Według niektórych podań, kapliczka stoi w miejscu dawnego kościoła i cmentarza. Nie wiadomo, czy jest to prawda, bo istnieje kilka innych wskazań lokalizacji drewnianego kościółka w tej miejscowości, który w XVI w. miał zostać spalony przez Tatarów.

W ub. roku w tej okolicy, w ramach prac poscaleniowych, poszerzana i poprawia była droga. - Koparka nie wszystkie prace mogła wykonać precyzyjnie. Poprawiałem je ręcznie. I w jednej bruździe ziemi znalazłem ten kamień. Na oko widać, że nie powstał naturalnie, lecz został wykonany przez człowieka - mówi Adam Piwoda z Żuklina.

Kamień ma jasnobrązowy kolor. Grubość ok. 1 cm, choć nie wszędzie jest ona jednakowa. Zastanawiające jest to, że kamień jest trójkątem równobocznym. Każdy z boków ma 7 cm, a kąty pomiędzy nimi 60 stopni. Oczywiście, w przybliżeniu, gdyż widać, że dwa boki są nieco ukruszone. Boczne ścianki są idealnie gładkie.

- Dość długo żyję, ale jeszcze nigdy nie widziałem takiego kamienia. Po co go ktoś wykonał? Do czego mógł służyć? - zapytał nas pan Adam.

- W mojej ocenie może to być ostrzałka, osełka do sierpa. Tych narzędzi kiedyś powszechnie używano do ścinania kłosów zbóż. Później zostały zastąpione przez kosy, a teraz maszyny. Ten kamień to raczej nie jest to jakiś przyrząd mierniczy - mówi Nowin pan Janusz, pasjonat etnografii z powiatu przeworskiego.

W tym miejscu w Żuklinie, o czym pisaliśmy już w Nowinach, znajdywane były inne przedmioty. Kilkanaście lat temu archeolodzy znaleźli tutaj czekan scytyjski, pochodzący sprzed kilku tys. lat. Niedawno, Czytelnik poinformował nas o znalezieniu w sąsiedztwie tej kapliczki, żelaznego grotu z okresu rzymskiego. Za naszą radą czytelnik zgłosił znalezisko do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, ostatecznie trafiło do Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej.