Tak pandemia koronawirusa zmieniła Pomorze w 2020 roku! Najważniejsze wydarzenia, trudne doświadczenia zmian, problemy ze służbą zdrowia

W pierwszych, zimowych miesiącach 2020 r. wszyscy z ciekawością, a następnie z coraz większym niepokojem obserwowali rozwój wypadków w krajach Azji Środkowo-Wschodniej, gdzie stopniowo, jednak konsekwentnie rozprzestrzeniał się nowy, tajemniczy patogen o niewyjaśnionym pochodzeniu, który powodował infekcje górnych dróg oddechowych. Nawet specjaliści z zakresu wirusologii czy chorób zakaźnych byli zdania, że nowa choroba COVID-19 podzieli poprzednie epidemie SARS i MERS, jakie udało się stłumić, zanim wirus rozprzestrzenił się na inne kontynenty.

W lutym było już jednak jasne, że koronawirus stanowi realne zagrożenie już nie tylko dla krajów azjatyckich, ale także dla innych części świata. Gwałtowny wzrost liczby zakażeń we Włoszech bardzo szybko przełożył się na pogarszającą się sytuację w szpitalach, gdzie zaczęło brakować miejsc zarówno na oddziałach internistycznych, jak i ratunkowych. Wtedy stało się pewne, że dotarcie koronawirusa do Polski jest tylko kwestią czasu.

Na początku marca Ministerstwo Zdrowia przekazało informację o pierwszym potwierdzonym zakażeniu wirusem SARS-CoV-2 na terenie naszego kraju. Chory był hospitalizowany w Zielonej Górze, a zaraził się podczas pobytu w Niemczech. Po tej wiadomości nastąpiło nerwowe wyczekiwanie na rozwój wypadków. Zanim zamknięto przestrzeń powietrzną nad Polską, w gdańskim lotnisku każdy samolot z "podejrzanego" kierunku wzbudzał sensację - w wielu przypadkach maszyny były kierowane na osobny pas, a pasażerowie sprawdzani przez służby sanitarne.

Na Pomorzu trwały już przygotowania na najgorszy scenariusz. Spotkania sztabów kryzysowych, ćwiczenia strażaków czy uzupełnianie zasobów odzieży ochronnej przez szpitale. Po serii fałszywych alarmów, 15 marca służby sanitarne potwierdziły dwa pierwsze przypadki zakażenia wirusem w Gdańsku. Pacjentki wróciły autokarem z południa Europy.

W kolejnych miesiącach wszyscy przyzwyczaili się do codziennie ogłaszanych nowych zakażeń. Coś, co na początku wzbudzało wielką sensację, bardzo szybko przeobraziło się w smutną codzienność. Zdecydowanie najbardziej niepokojące były doniesienia ze szpitali - koronawirus paraliżował pracę oddziałów i powodował czasowe zamknięcie przyjęć planowych.

W całym kraju postępowała akcja wspierania placówek medycznych. Na Pomorzu angażowali się między innymi uczniowie, studenci, a także prywatne przedsiębiorstwa i samorządy. Ceny odzieży ochronnej, maseczek i środków dezynfekcyjnych poszybowały do niewiarygodnych wartości. Każde wsparcie w postaci dostarczenia przyłbic, fartuchów, sprzętu czy nawet jedzenia było niezwykle cenne. Pod koniec marca koronawirusem zakaził się marszałek Mieczysław Struk.

Na początku kwietnia rozgorzała dyskusja na temat liczby wykonywanych testów na Pomorzu i wiarygodności śledzenia epidemii. Stopniowo otwierały się kolejne centra diagsnotyczne, które testowały patogen technologią PCR. W to przedsięwzięcie zaangażowały się również prywatne podmioty. Każdego dnia rosła liczba wykonywanych badań, rosła także liczba osób przebywających w izolacji i pod nadzorem epidemiologicznym. W połowie kwietnia wszedł nakaz noszenia maseczek. Natomiast do końca miesiąca na COVID-19 zmarło 11 pomorskich pacjentów.

W maju na Pomorzu ruszyło 8 nowych punktów testowych, a w Gdańsku uruchomiono także mobilne centrum testowe walk-thru. To była pierwsza taka inicjatywa w Polsce. W placówkach medycznych powoli zaczęły wracać również porody rodzinne - szpitale wypracowywały swoje zabezpieczenia, aby normalnie przyjmować pacjentów. Zarząd Województwa Pomorskiego uruchomił 21 mln zł dla szpitali walczących z epidemią.

W czerwcu coraz więcej mówiło się o problemach z profilaktyką. Wstrzymano część projektów, a pacjenci również mieli ograniczoną możliwość badań. Do badań nad koronawirusem włączyły się zespoły badawcze między innymi z Uniwersytetu Gdańskiego i Politechniki Gdańskiej.

Okres wakacyjny odwrócił uwagę od spraw związanych z epidemią. Wakacyjne wyjazdy, spadki liczby nowych zakażeń dały oddech zarówno pacjentom, jak i przedsiębiorcom. W lipcu na kolejną kadencję został wybrany Tomasz Augustyniak, szef pomorskich służb sanitarnych. Pod koniec sierpnia reelekcję uzyskał rektor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego - prof. Marcin Gruchała.

We wrześniu Ministerstwo Zdrowia ogłosiło nową strategię walki z koronawirusem. Kluczowym elementem w procesie wykrywania infekcji stali się lekarze rodzinni. Szpitale otrzymały szybkie testy diagnozujace patogen. Druga fala epidemii doprowadziła do wprowadzenia nauczania hybrydowego.

Na początku października sytuacja zmieniała się dynamicznie. Gdańsk trafił najpierw do żółtej, a następnie do czerwonej strefy obostrzeń. w drugim tygodniu miesiąca rozpoznano 100 ognisk w całym regionie. koronawirusem zakaził się Jerzy Karpiński, dyrektor Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, a także dyrektor WSSE Tomasz Augustyniak.

Na początku listopada rozpoczęła się dyskusja o powołaniu szpitali tymczasowych dla pacjentów z COVID-19. Pojawiła się koncepcja placówki w halach AmberExpo oraz Sanatorium MSWiA w Sopocie. Wyraźnie wzrosły statystyki zgonów w porównaniu z ubiegłymi latami. Przy Szpitalu Zakaźnym w Gdańsku stanął ogromny zbiornik na ciekły tlen. W Muzeum II Wojny Światowej powołano Hotel dla Medyka w Muzeum II Wojny Światowej.

Grudzień to czas dyskusji o koncepcji dystrybucji szczepionek przeciw COVID-19. Zaplanowano kilka etapów, w których profilaktyce poddadzą się lekarze i pielęgniarki, następnie seniorzy i mundurowi oraz pozostali mieszkańcy. W pierwszej części zaangażowano w proces szczepień tzw. szpitale węzłowe, których na Pomorzu jest przeszło 20. W niedzielę, 27 grudnia zaszczepiono pierwszych lekarzy i pielęgniarki z Pomorza.