Tarcza antyrakietowa dobrym biznesem dla naszych firm?

Fachowcy od uzbrojenia twierdzą, że Polska  potrzebuje broni, która chroniłaby ją przed atakiem powietrznym i rakietowym. Postradzieckie systemy obrony przeciwlotniczej właśnie dożyły swoich dni.
O tym, że Polska powinna budować samodzielny system obrony przeciwlotniczej i antyrakietowej, mówiło się już w 2009 r. A dwa lata temu podczas Międzynarodowych Targów Obronnych w Kielcach konsorcjum Bumar przedstawiło pomysł ekspertom i politykom sejmowej komisji obrony narodowej.

Wprawdzie polskie siły zbrojne się modernizują, ale wojskowi mają świadomość, że obojętnie jak nowoczesny sprzęt kupimy, będzie on narażony na niespodziewany atak z powietrza.

Integracja zbrojeniówki

Chodzi z grubsza o to, aby zintegrować to, co do tej pory produkuje polski przemysł obronny. System ma mieć charakter trójwarstwowy. Nadlatujący pocisk nieprzyjaciela miałby być zwalczany przez różne rodzaje broni na różnych wysokościach i dystansach. Wszystkie szczegóły nie są jeszcze znane, ale wiadomo, że ostatnią instancją obrony ma być Poprad - zestaw składający się z rakiet przeciwlotniczych typu Grom umieszczonych na samochodach terenowych i wspartych nowoczesnym systemem naprowadzania radarowego.
Najdalszy zasięg - do 100 kilometrów - mają mieć antyrakiety przechwytujące.

Liderem będzie Bumar?

Prezydent Komorowski wraz z szefem BBN i MON uznali, że lepiej będzie wydać te pieniądze, wykorzystując do budowy tarczy Bumar. Ten nie ma jednak doświadczeń w tej dziedzinie. Według generała Romana Polki, byłego wiceszefa BBN, propozycja budowy polskiej tarczy antyrakietowej w wersji Bumaru przypomina projekt korwety Gawron dla Marynarki Wojennej, co oznacza kompletną klęskę. Jego zdaniem w projekcie polskiej tarczy chodzi o to, by MON wpompował znaczne środki finansowe w Bumar.

Czy plany budowy tarczy wejdą w życie?

Czy na jej budowie zarobi również część zbrojeniowa Huty Stalowa Wola, pokaże niedaleka przyszłość.