Ten piękny krzew ozdobny nadaje się też do małego ogrodu. Gdzie i jak posadzić migdałek trójklapowy? Jak go przycinać, by kwitł obficie

Migdałek trójklapowy, a właściwie migdałowiec trójklapowy (Prunus triloba), to krzew, do którego wyjątkowo pasuje zdrobniała forma nazwy. Wprawdzie dorasta do 2-3 m wysokości, ale wygląda delikatnie. Wiosną, w kwietniu-maju jego pędy pokrywają się gęsto prawie pełnymi, różowymi kwiatami. Odcień różu może się różnić w zależności od odmiany, ale także etapu rozwoju kwiatów, bo ich płatki jaśnieją w trakcie kwitnienia. Liście rośliny zaczynają się zielenić pod koniec kwitnienia, więc przez pewien czas migdałki wyglądają jak różowe obłoczki. Liście migdałków mają ząbkowane brzegi i od spodu są delikatnie owłosione. Na zimę opadają.

Migdałki kwitną (i wyglądają) podobnie jak piękne wiśnie piłkowane, ale są od nich znacznie mniejsze. Dlatego, jeśli marzy nam się różowy akcent we wiosennym ogrodzie, a nie mamy za dużo miejsca, migdałek będzie idealnym wyborem.

Szczególnie atrakcyjnie prezentują się migdałki na pniu, czyli pienne. Przypominają wtedy kształtne drzewko, z prostym, gładkim pniem i kulistą koroną. Trzeba wiedzieć, że pnie takich drzewek (podkładki) nie rosną w górę, rozrasta się natomiast sama korona. Wybierając migdałka na pniu, weźmy pod uwagę wysokość podkładki.

Migdałki nie są zbyt wymagające i trudne w uprawie, ale jeśli chcemy, żeby ładnie i długo kwitły, musimy im zapewnić odpowiednie warunki. Miejsce dla migdałka powinno być słoneczne i zaciszne, osłonięte przed wiatrem. Jest to ważne z dwóch powodów. Po pierwsze – przy wiosennych nawrotach zimy pąki łatwiej przemarzną, jeśli będą dodatkowo narażone na wiatr. Po drugie – w czasie kwitnienia wiatr szybko pozbawi kwiaty płatków i krócej będziemy się cieszyć ich pięknem.

Jeśli chcemy, żeby migdałek dobrze rósł, zapewnijmy mu żyzną, próchniczą ziemię, najlepiej piaszczysto-gliniastą (ani zbyt ciężką, ani szybko przesychającą). Miejsce pod uprawę warto zasilić kompostem, później również warto sięgać po ten nawóz (lub do roślin kwitnących).

Migdałki nie lubią przesychającej ziemi, więc jeśli nie pada, warto je podlewać. Miejsce wokół nich można wyściółkować, co ograniczy parowanie wody z podłoża. Nie sadźmy ich jednak w miejscach podmokłych. Umiarkowana wilgotność podłoża odpowiada tym roślinom najbardziej.

Jednym z najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych jest cięcie. Należy to robić co roku, tuż po przekwitnięciu migdałka. Cięcie wpływa korzystnie na kwitnienie rośliny, gdyż migdałki kwitną na nowych pędach, ale pąki kwiatowe zawiązują już latem, dlatego ważny jest termin przycinania. Poza tym przycinanie pomaga zapobiegać chorobie, jaką jest monilioza, czyli brunatna zgnilizna drzew pestkowych.

A jak przycinać migdałki? Pędy należy skrócić o połowę (starsze nawet mocniej). Wycina się też pędy krzyżujące się lub stare, zbyt zagęszczające koronę. W przypadku migdałków na pniu pędy warto skracać tak, by formowały kulistą koronę (lub o kształcie wachlarza). Dodatkowo trzeba wycinać pędy, które mogą wyrastać z podkładki.

Migdałki w formie krzewiastej pięknie wyglądają w kompozycjach w innymi wiosennymi krzewami. Można je sadzić np. w towarzystwie wiosennych tawuł, kwitnących na biało, złocistych kerrii, czy różnokolorowych pigwowców. Migdałki na pniu dobrze sprawdzają się w towarzystwie różnych kwitnących bylin, poczynając od wiosennych bergenii, przez większość letnich kwiatów o zbliżonych wymaganiach. Pienne migdałki pięknie też wyglądają w szpalerach.

Ponieważ migdałki wyglądają delikatnie, warto zadbać o odpowiednie tło dla nich, na którym będę widoczne – np. ciemnozielone iglaki. Można je także sadzić przy ścianach domów czy altanek, albo na tle pełniejszych ogrodzeń. Dzięki temu zapewnimy im przy okazji ochronę przed wiatrem.

Choć migdałek trójklapowy jest spokrewniony z migdałowcem pospolitym (a także śliwami, brzoskwiniami i morelami), nie doczekamy się od niego migdałów, ani innych owoców, które można by zjeść. Jeśli w ogóle się pojawią (w naszym klimacie zdarza się to rzadko), to będą one drobne i pokryte włoskami, a w dodatku szybko opadną. Nie są one trujące (pewne toksyczne substancje zawiera jedynie pestka), ale do jedzenia też niezbyt się nadają.