To kropla w morzu potrzeb

Kilka lat trwała przebudowa biurowca przy ul. Kilińskiego 2, na blok z mieszkaniami socjalnymi. Kiedyś miasto przejęło go od huty za długi. Potem długo nie działo się w nim nic, bo nie było zgody między rządem i prezydentem miasta, co do formuły mieszkania socjalnego.

Dla rządu, mieszkania socjalne, to takie z kuchnią i łazienką. Prezydent chciał socjalnego minimum, z wspólną łazienką i kuchnią na korytarzu. Stanęło na stanowisku rządowym i do remontu miasto musiało dołożyć.

Blok dla eksmitowanych

Przeróbka kosztowała milion bez 60. tys. zł. Powstało za to 27 mieszkań. Dziesięć lokali przyznano osobom oczekującym na mieszkania komunalne. Dziewięciu kolejnych, nowych lokatorów bloku, zostało wyrzuconych z mieszkań Spółdzielni Mieszkaniowej za zaległości czynszowe, a ośmiu innych ze Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego.

Wszyscy lokatorzy bloku socjalnego podpisują umowy najmu lokali na rok, z możliwością ich przedłużenia. Płacą tylko połowę czynszu ustalonego przez miasto.

Pierwszy po latach

- Zasady najmu lokali socjalnych reguluje ustawa i miasto tylko się do niej stosuje - mówi Józef Dąbek, kierownik Zakładu Administracji Budynków.

Blok przy ul. Kilińskiego, jest pierwszym powstałym w mieście budynkiem socjalnym od 1989 r. 27 nowych mieszkań socjalnych, jest kroplą w morzu miejskich potrzeb. Ludzie są coraz biedniejsi i nie płacą za mieszkania spółdzielcze. W takim przypadku, po wyroku sądowym, miasto musi przejąć rolę płatnika za zadłużone mieszkanie, albo przenieść dłużnika do mieszkania socjalnego.